Gedachtenis Rita De Ridder

 
Beste Rita,

sta me toe, om niet alleen in naam van je schoonzussen, maar ook als lid van de uitgebreide familie, in naam van de vele nichten, kozijns, achternichten, achterkozijns van de familie Redant-Hoebeeck, om hier in deze mooie parochiekerk om aan het daarnet uitgesproken herinneringswoord nog een laatste dankwoord toe te voegen, een dankwoord tot jou te richten.

Je bent er niet meer, maar in onze gedachten zul je steeds aanwezig blijven, net zoals exact negentien dagen geleden op het verjaardagsfeest van kozijn William Redant. Je was toen met je gezin, met je kinderen, je kleinkinderen op reis.
Het is hier al vernoemd. Op reis of op een familiefeest, je kunt nu eenmaal niet alles tezelfdertijd beleven. Maar de dramatische gebeurtenissen van je ziekte waren toen al ingezet. Met de ganse familie hebben we toen aan jou en je gezin gedacht. Je was er bij, écht. Je was er samen met ons.
Net zoals nu je ook nog samen bent met ons.

Rita, dit is je laatste reis, je laatste uitstap. Net zoals voor jou nu, zal ook voor ons ooit eens die laatste reis komen, bij de ene vroeger dan bij de andere, maar komen doet ze.

Ik heb als hulde aan jou, als waardering, als eerbetoon aan jou en om het familieverdriet, de samenhorigheid, de troost van familie te benadrukken een gedicht gemaakt, speciaal voor jou.

Wat het ook moge zijn
voorbijgaan blijven terugkeren
winterkou zomerzon
licht schaduw
goedheid kwaadheid
vreugde verdriet
genot pijn
jij behoort bij ons
deel van ons in hart en nieren.
We laten je niet los
gaan verder de weg
doorgevend
jouw levensblijheid jouw kracht
denkend dromend
wat eens was
hoe goed het was
mét jou aan onze zij.
Wat het ook moge worden
jij blijft ons nabij.

Eeuwig.
 
Sint-Lievens-Houtem, Sint-Michaëlkerk, 28 maart 2019