Beste Robrecht en Nicky,
Het leven van gewone en ook niet-gewone mensen meestal een aaneenschakeling van gewone en niet-gewone gebeurtenissen dag na dag.
Maar soms zijn er van die dagen, gebeurtenissen die als mijlpalen kunnen worden aangeduid, die als een paal boven water tevoorschijn treden, die zo belangrijk zijn dat die datum voor altijd in ons hoofd én hart staan geprent.
Wél je huwelijksdag is er zo een. En die dag die beleven we vandaag: 2 juni 2018: de trouwdag van Robrecht en Nicky.
Lieve Robrecht, Nicky, onthou deze dag als een der mooiste uit jullie bestaan.
Ik wens jullie alle geluk van de wereld toe. Niet alleen vandaag maar ook alle andere gewone en ongewone dagen van jullie verdere leven. Jullie leven lang hoe lang het ook moge worden. 100 ? Dus ergens zo nog een goeie zestig jaar, het jaar 2070-2080??? Amaai…
Och het is een cliché dat van dat bootje over de wilde baren, over dat schip dat varen gaat de levenszee op, maar het blijft een mooi beeld. Al zijn we niet direct zee-fanaten, eerder verbonden met het vaste land, van boeren afkomst, vaste grond onder de voeten, diep geworteld als de bomen dus toch de mooie wens van een romantisch lief bootje zalig varend over een eindeloze lieve kalme zee onder helderblauwe luchten en met wuivende palmbomen.
En ik ben er gerust in, jullie zijn niet meer piep piep piep jong, hebben al wat levenservaring achter de rug, weten dat liefde een werkwoord is, dat de speleman niet altijd op het dak zit, jullie weten beiden hoe de stier bij de horens te vatten, weten van aanpakken, organiseren, samen werken, dingen realiseren én vooral jullie hebben elkander zo lief…
Dus de sterren staan gunstig, het geluk wenkt, een schitterende toekomst lacht jullie toe.
Maar niet alleen voor jullie als koppel, als man en vrouw is deze huwelijksdag belangrijk, ook voor jullie dierbaren en daarmee bedoel ik in de eerste plaats (we beginnen met de oudsten…) jullie vader, moeder die jullie hebben opgevoed, (dus ook ik) lang geleden al…die jullie voor zo’n groot stuk hebben gebracht tot waar jullie nu staan. Proficiat aan hen maar ook Nicky aan je twee broers Nico, Nikito, echtgenotes en kinderen en jij zoon Robrecht aan je zus Elfride en echtgenoot Peter.
Maar zoals Albrecht, mijn man zaliger zei “Het leven een voorwaartse plicht” denk ik vooral aan de jongste generatie onder ons, denk ik aan jullie kinderen. Ook voor hen een speciale, unieke nooit te vergeten dag.
Ewoud, Iwein, Amélie, Coralie en de jongste spruit Willem. Proficiat met het huwelijk van jullie vader, moeder en ook voor jullie alle geluk. Samen door het leven. Samen, in de mate van het mogelijke en naargelang de omstandigheden, maar samen gelukkig, zorgend voor elkaar, in goede en kwade dagen, bij stralende zon of regen, met parasol of paraplu, bij stabiel of bij wisselvallig weer zoals we nu de laatste dagen meemaken, maar steeds gelukkig, krachtig vooruit, voesj mé de koesj. Altijd, ook als jullie pubers worden, ook als jullie volwassenen zullen zijn, zelf huwen, vader, moeder worden, grootouders worden...
Robrecht, Nicky en kinderen, nogmaals alle geluk voor jullie allen, jullie leven lang. En wees gerust we zullen jullie helpen, steunen van ver en dichtbij en het grote voordeel is dat we allen samen relatief dicht bij elkander wonen, op een boogscheut van elkaar, dezelfde gemeente Denderhoutem, Haaltert.
En vooraleer verder te genieten van dit mooie feest, een heel dik applaus van iedereen. In Afrika zegt men dat men een heel dorp nodig heeft om een kind op te voeden, wel hetzelfde geldt voor het geluk van elkeen, ook van een nieuw koppel, van een nieuw gezin. Hoewel het in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van het koppel zelf is, is het goed dat elkeen van de familie, de vrienden, de kennissen, elkeen van jullie allemaal het vers bakken koppel blijven steunen. Dank hiervoor.
En om echt te eindigen en deze mooie onvergetelijke dag te eren een laatste mooie Vlaamse spreuk en wens:
“Vaert wel en levet scone”
Maar soms zijn er van die dagen, gebeurtenissen die als mijlpalen kunnen worden aangeduid, die als een paal boven water tevoorschijn treden, die zo belangrijk zijn dat die datum voor altijd in ons hoofd én hart staan geprent.
Wél je huwelijksdag is er zo een. En die dag die beleven we vandaag: 2 juni 2018: de trouwdag van Robrecht en Nicky.
Lieve Robrecht, Nicky, onthou deze dag als een der mooiste uit jullie bestaan.
Ik wens jullie alle geluk van de wereld toe. Niet alleen vandaag maar ook alle andere gewone en ongewone dagen van jullie verdere leven. Jullie leven lang hoe lang het ook moge worden. 100 ? Dus ergens zo nog een goeie zestig jaar, het jaar 2070-2080??? Amaai…
Och het is een cliché dat van dat bootje over de wilde baren, over dat schip dat varen gaat de levenszee op, maar het blijft een mooi beeld. Al zijn we niet direct zee-fanaten, eerder verbonden met het vaste land, van boeren afkomst, vaste grond onder de voeten, diep geworteld als de bomen dus toch de mooie wens van een romantisch lief bootje zalig varend over een eindeloze lieve kalme zee onder helderblauwe luchten en met wuivende palmbomen.
En ik ben er gerust in, jullie zijn niet meer piep piep piep jong, hebben al wat levenservaring achter de rug, weten dat liefde een werkwoord is, dat de speleman niet altijd op het dak zit, jullie weten beiden hoe de stier bij de horens te vatten, weten van aanpakken, organiseren, samen werken, dingen realiseren én vooral jullie hebben elkander zo lief…
Dus de sterren staan gunstig, het geluk wenkt, een schitterende toekomst lacht jullie toe.
Maar niet alleen voor jullie als koppel, als man en vrouw is deze huwelijksdag belangrijk, ook voor jullie dierbaren en daarmee bedoel ik in de eerste plaats (we beginnen met de oudsten…) jullie vader, moeder die jullie hebben opgevoed, (dus ook ik) lang geleden al…die jullie voor zo’n groot stuk hebben gebracht tot waar jullie nu staan. Proficiat aan hen maar ook Nicky aan je twee broers Nico, Nikito, echtgenotes en kinderen en jij zoon Robrecht aan je zus Elfride en echtgenoot Peter.
Maar zoals Albrecht, mijn man zaliger zei “Het leven een voorwaartse plicht” denk ik vooral aan de jongste generatie onder ons, denk ik aan jullie kinderen. Ook voor hen een speciale, unieke nooit te vergeten dag.
Ewoud, Iwein, Amélie, Coralie en de jongste spruit Willem. Proficiat met het huwelijk van jullie vader, moeder en ook voor jullie alle geluk. Samen door het leven. Samen, in de mate van het mogelijke en naargelang de omstandigheden, maar samen gelukkig, zorgend voor elkaar, in goede en kwade dagen, bij stralende zon of regen, met parasol of paraplu, bij stabiel of bij wisselvallig weer zoals we nu de laatste dagen meemaken, maar steeds gelukkig, krachtig vooruit, voesj mé de koesj. Altijd, ook als jullie pubers worden, ook als jullie volwassenen zullen zijn, zelf huwen, vader, moeder worden, grootouders worden...
Robrecht, Nicky en kinderen, nogmaals alle geluk voor jullie allen, jullie leven lang. En wees gerust we zullen jullie helpen, steunen van ver en dichtbij en het grote voordeel is dat we allen samen relatief dicht bij elkander wonen, op een boogscheut van elkaar, dezelfde gemeente Denderhoutem, Haaltert.
En vooraleer verder te genieten van dit mooie feest, een heel dik applaus van iedereen. In Afrika zegt men dat men een heel dorp nodig heeft om een kind op te voeden, wel hetzelfde geldt voor het geluk van elkeen, ook van een nieuw koppel, van een nieuw gezin. Hoewel het in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van het koppel zelf is, is het goed dat elkeen van de familie, de vrienden, de kennissen, elkeen van jullie allemaal het vers bakken koppel blijven steunen. Dank hiervoor.
En om echt te eindigen en deze mooie onvergetelijke dag te eren een laatste mooie Vlaamse spreuk en wens:
“Vaert wel en levet scone”
Denderhoutem - Affligem, 2 juni 2018