Afscheid reis Lanzarote
Beste luisteraars,
Lanzarote-veroveraars,
ik hoor jullie al denken stilletjes of luidop
is zij er nu er naast of erop?
Wij veroveraars? Wij gebruiken geen geweld
vakantie en plezier is voor ons het enige dat telt.
Goed, onze reis begon 7 mei, zondagmorgen.
Zondagmorgen? In de vroege morgen?
Busje komt zo, ja maar vijftig minuten te laat
och niet erg, Atom staat steeds paraat.
Toen Jean-Pierre en Lieve als laatsten waren neergezeten
de vraag van Rita : “Zeker eerst nog petatten gegeten”?
Maar alles kwam op zijn pootjes terecht
en eens ingecheckt begon onze vakantie écht.
Vliegen is voor mij leven op een roze/blauwe wolk
zeker in een vliegtuig met weinig volk
daarenboven bleek de mannelijke stewardess
pardon, steward, wég de exclusieve airhostess
bleek hij iemand te zijn van dicht bij ons
Welle, dus volop babbelen in het dialect van bij ons.
Mensen, waar ter wereld ook, let op als je praat
steeds iemand die je verstaat.
Eens in het hotel was iedereen redelijk moe
sommigen deden zelfs al een oogje toe
het inchecken chaotisch en zeer traag
maar dan: koele cava voor onze dorstige maag.
s’ Anderendaags om 11.45 uitleg door Alexander
piepjong, mooi, maar hij wist wel een en ander
toch bleven er nog vele onopgeloste vragen
zoals hoe en waarheen de volgende dagen
en vooral waar, ja waar
de grote gratis bar?
Maar Monique schreef met enthousiasme en plezier
alle nodige info op een speciaal OKRA-papier.
De rest van de dag het vakantiedomein ontdekken
om dan dinsdag s’ morgensvroeg te vertrekken
met de bus het ganse eiland rond
bewonderen de witte huizen, de zwarte lavagrond.
Al ligt Lanzarote in de Atlantische oceaan
toch gelijkt het landschap op dat van de maan
allemaal de schuld van één grote vulkaan
zijn gloeiende lava heeft dit landschap doen ontstaan.
De arme boeren van Lanzarote ploegden figuurlijk voort legden het slim aan boord lieten miljoenen toeristen komen toeristen die het geld doen stromen
die dromen en dromen dromen van wuivende palmbomen van zon en zee van rust en vree.
Lanzarote-veroveraars,
ik hoor jullie al denken stilletjes of luidop
is zij er nu er naast of erop?
Wij veroveraars? Wij gebruiken geen geweld
vakantie en plezier is voor ons het enige dat telt.
Goed, onze reis begon 7 mei, zondagmorgen.
Zondagmorgen? In de vroege morgen?
Busje komt zo, ja maar vijftig minuten te laat
och niet erg, Atom staat steeds paraat.
Toen Jean-Pierre en Lieve als laatsten waren neergezeten
de vraag van Rita : “Zeker eerst nog petatten gegeten”?
Maar alles kwam op zijn pootjes terecht
en eens ingecheckt begon onze vakantie écht.
Vliegen is voor mij leven op een roze/blauwe wolk
zeker in een vliegtuig met weinig volk
daarenboven bleek de mannelijke stewardess
pardon, steward, wég de exclusieve airhostess
bleek hij iemand te zijn van dicht bij ons
Welle, dus volop babbelen in het dialect van bij ons.
Mensen, waar ter wereld ook, let op als je praat
steeds iemand die je verstaat.
Eens in het hotel was iedereen redelijk moe
sommigen deden zelfs al een oogje toe
het inchecken chaotisch en zeer traag
maar dan: koele cava voor onze dorstige maag.
s’ Anderendaags om 11.45 uitleg door Alexander
piepjong, mooi, maar hij wist wel een en ander
toch bleven er nog vele onopgeloste vragen
zoals hoe en waarheen de volgende dagen
en vooral waar, ja waar
de grote gratis bar?
Maar Monique schreef met enthousiasme en plezier
alle nodige info op een speciaal OKRA-papier.
De rest van de dag het vakantiedomein ontdekken
om dan dinsdag s’ morgensvroeg te vertrekken
met de bus het ganse eiland rond
bewonderen de witte huizen, de zwarte lavagrond.
Al ligt Lanzarote in de Atlantische oceaan
toch gelijkt het landschap op dat van de maan
allemaal de schuld van één grote vulkaan
zijn gloeiende lava heeft dit landschap doen ontstaan.
De arme boeren van Lanzarote ploegden figuurlijk voort legden het slim aan boord lieten miljoenen toeristen komen toeristen die het geld doen stromen
die dromen en dromen dromen van wuivende palmbomen van zon en zee van rust en vree.
Zelfs zonder speciaal te hebben gestudeerd
hebben we door de goede gidsen veel bijgeleerd
zoals in 1320, neen niet 1302, kwam er ene Lancelotto
neen, niet per auto hij kwam, veroverde en gaf dit eiland zijn naam.
Maar César Manrique heeft nog een veel grotere faam
hij is eigenlijk een echte superman een man die alles kan hij was architect, ontwerper, filosoof, schilder, ecoloog, kunstenaar bouwde fantastische ondergrondse huizen, reeds zelfs met een Jaguar dat laatste werd hem fataal dodelijk verkeersongeluk: einde verhaal.
Morgen is ook ons Lanzarote-verhaal gedaan
moeten/mogen we weer naar huis toegaan
ik wil snel alles nog eens overlopen
kort en bondig, anders gaan jullie lopen
al is alles voor iedereen verschillend, diversiteit
noemt dit nu in onze moderne tijd.
Dinsdag gratis met de bus het eiland rond
geleerd dat lavastenen hier synoniem zijn voor grond
helemaal van beneden, van aan de Playa Blanca
tot helemaal van boven de Playa Famara
tussendoor een rit met twee bovenop een dromedaris
echt grappige belevenis de zwaarste aan de rechterkant
de lichtste aan … de linkerkant.
Genieten van reuzecactussen, rode korstmossen, kraters en diepe ravijnen
leren dat de Aloë Vera plant is hét medicijn der medicijnen goed voor huid, maag hart en nieren
helpt reuma, artrose en vermoeide spieren
en als laatste activiteit : proeven van de plaatselijke wijn
ja, de Lanzarote vulkanische wijn mag er zijn.
Woensdag met de shuttle bus naar de markt van Marina Rubicon zovele mooie dingen, dus niks kopen: stom kopen dan maar, van weinig tot super veel bloezen, broeken, juwelen, pulls, sjaals groen en geel.
Donderdag voor sommigen een rust- en zwemdag
voor anderen een échte wandeldaglangsheen de sjieke promenade tot bij de verre vuurtoren
maar niet iedereen is als wandelaar geboren daarom met twee taxi’s terug naar het hotel gemakkelijk, eenvoudig goedkoop en snel.
Zwemmen en spelen in het water is altijd fijn zowel voor jong, oud, man, vrouw, groot of klein ik ken zelfs een dame van 82, helemaal alleen, helemaal solo speelde zij tegen vier jonge mannen waterpolo en net als Julius César kwam zij, zag en overwon eventjes jaloers: ik wou dat ook ik dit kon…
Vrijdag bleven sommigen zonnen, zwemmen of babbelen bij een pint bier anderen trokken er op uit, gingen steeds op zwier.
Keuze genoeg: met de Catamaran op zoek naar andere eilanden verkennen andere vergezichten, andere stranden of met de grote gele onderwaterboot, de Yellow Submarine dertig meter diep, nooit eerder gezien honderden visjes zwevend voorbij ons raam.
Soms heeft schoonheid geen naam zoals vergane schepen eeuwig rustend in hun watergraf of de voorbij zwemmende duiker die de hongerige visjes eten gaf.
Vele dames onder ons, sorry heren kochten sjieke prachtige exclusieve kleren allemaal in dezelfde romantische strandboetiek wij wachten ongeduldig op hun modeshow met licht én aangepaste muziek.
Op zaterdag bezochten Rita en ik de Jameos, twee diepe tunnelgrotten wees gerust, gevaarloos, geen helmen, koorden of botten alleen bewondering voor moeder natuur alles gemaakt door stromend lavavuur
en daar binnenin een concertzaal akoestisch perfect geconstrueerd door die César Manrique de superarchitect.
s’ Avonds allen samen aan tafel niet voor een ordinaire Brusselse wafel maar voor een diner in een exclusieve Brasserie diner à la Française, oui, oui
Ok, goed, elkeen min of meer content maar - dikke nek - we zijn ondertussen méér gewend…
Het einde van de avond was onverwachts prachtig Jean-Pierre onze voorzitter zong plots met een stem luid en krachtig een liedje ter ere van moederdag morgen, moederdag iets dat je nooit vergeten mag moederdag mag nooit verloren gaan iets van onszelf, iets dat moet blijven bestaan.
Op zondagmorgen trokken we weer op pad naar Teguise de vroegere hoofdstad met zijn twee kloosters: de Franciscanen en niet te vergeten de Dominicanen in vroegere tijden passeerden hier vele piraten een mens kan het vechten niet laten gelukkig voor ons lang geleden.
We hebben in de kerk een dankgebed gebeden de kerk van Onze Lieve Vrouw van Guadelupe, zo dikwijls verwoest hopelijk houdt de (godsdienstige) mens zich in de toekomst koest.
Vandaag, maandag zijn we aan onze voorlaatste dag gekomen bijna voorbij de mooie vakantiedromen nog wat lekker eten en smullen en dan onze valiezen vullen terug naar onze eigen Vlaamse vruchtbare groene grond terugzien familie, vrienden, kennissen, kat en hond.
Vooraleer het hier definitief af te stappen wil ik jullie toch nog iets verklappen.
De gids vertelde dat er hier ook vrouwelijke windmolens bestaan nodig want als mannen ver weg naar de oorlog gaan blijven vrouwen kinderen heel alleen wie stopt dan de honger, het geween?
Daarom kleinere aangepaste molens voor het graan even efficiënt, maar eens manlief terug, emancipatie gedaan.
Heren, wordt niet ongerust, geen nood samen, zij aan zij zorgen wij voor ons aller dagelijks brood.
Brood en wijn laat ons nu vooral vrolijk zijn dank aan allen voor deze mooie vakantietijd ik vergeet Lanzarote, jullie, nooit, van nu af aan tot in de eeuwigheid.
hebben we door de goede gidsen veel bijgeleerd
zoals in 1320, neen niet 1302, kwam er ene Lancelotto
neen, niet per auto hij kwam, veroverde en gaf dit eiland zijn naam.
Maar César Manrique heeft nog een veel grotere faam
hij is eigenlijk een echte superman een man die alles kan hij was architect, ontwerper, filosoof, schilder, ecoloog, kunstenaar bouwde fantastische ondergrondse huizen, reeds zelfs met een Jaguar dat laatste werd hem fataal dodelijk verkeersongeluk: einde verhaal.
Morgen is ook ons Lanzarote-verhaal gedaan
moeten/mogen we weer naar huis toegaan
ik wil snel alles nog eens overlopen
kort en bondig, anders gaan jullie lopen
al is alles voor iedereen verschillend, diversiteit
noemt dit nu in onze moderne tijd.
Dinsdag gratis met de bus het eiland rond
geleerd dat lavastenen hier synoniem zijn voor grond
helemaal van beneden, van aan de Playa Blanca
tot helemaal van boven de Playa Famara
tussendoor een rit met twee bovenop een dromedaris
echt grappige belevenis de zwaarste aan de rechterkant
de lichtste aan … de linkerkant.
Genieten van reuzecactussen, rode korstmossen, kraters en diepe ravijnen
leren dat de Aloë Vera plant is hét medicijn der medicijnen goed voor huid, maag hart en nieren
helpt reuma, artrose en vermoeide spieren
en als laatste activiteit : proeven van de plaatselijke wijn
ja, de Lanzarote vulkanische wijn mag er zijn.
Woensdag met de shuttle bus naar de markt van Marina Rubicon zovele mooie dingen, dus niks kopen: stom kopen dan maar, van weinig tot super veel bloezen, broeken, juwelen, pulls, sjaals groen en geel.
Donderdag voor sommigen een rust- en zwemdag
voor anderen een échte wandeldaglangsheen de sjieke promenade tot bij de verre vuurtoren
maar niet iedereen is als wandelaar geboren daarom met twee taxi’s terug naar het hotel gemakkelijk, eenvoudig goedkoop en snel.
Zwemmen en spelen in het water is altijd fijn zowel voor jong, oud, man, vrouw, groot of klein ik ken zelfs een dame van 82, helemaal alleen, helemaal solo speelde zij tegen vier jonge mannen waterpolo en net als Julius César kwam zij, zag en overwon eventjes jaloers: ik wou dat ook ik dit kon…
Vrijdag bleven sommigen zonnen, zwemmen of babbelen bij een pint bier anderen trokken er op uit, gingen steeds op zwier.
Keuze genoeg: met de Catamaran op zoek naar andere eilanden verkennen andere vergezichten, andere stranden of met de grote gele onderwaterboot, de Yellow Submarine dertig meter diep, nooit eerder gezien honderden visjes zwevend voorbij ons raam.
Soms heeft schoonheid geen naam zoals vergane schepen eeuwig rustend in hun watergraf of de voorbij zwemmende duiker die de hongerige visjes eten gaf.
Vele dames onder ons, sorry heren kochten sjieke prachtige exclusieve kleren allemaal in dezelfde romantische strandboetiek wij wachten ongeduldig op hun modeshow met licht én aangepaste muziek.
Op zaterdag bezochten Rita en ik de Jameos, twee diepe tunnelgrotten wees gerust, gevaarloos, geen helmen, koorden of botten alleen bewondering voor moeder natuur alles gemaakt door stromend lavavuur
en daar binnenin een concertzaal akoestisch perfect geconstrueerd door die César Manrique de superarchitect.
s’ Avonds allen samen aan tafel niet voor een ordinaire Brusselse wafel maar voor een diner in een exclusieve Brasserie diner à la Française, oui, oui
Ok, goed, elkeen min of meer content maar - dikke nek - we zijn ondertussen méér gewend…
Het einde van de avond was onverwachts prachtig Jean-Pierre onze voorzitter zong plots met een stem luid en krachtig een liedje ter ere van moederdag morgen, moederdag iets dat je nooit vergeten mag moederdag mag nooit verloren gaan iets van onszelf, iets dat moet blijven bestaan.
Op zondagmorgen trokken we weer op pad naar Teguise de vroegere hoofdstad met zijn twee kloosters: de Franciscanen en niet te vergeten de Dominicanen in vroegere tijden passeerden hier vele piraten een mens kan het vechten niet laten gelukkig voor ons lang geleden.
We hebben in de kerk een dankgebed gebeden de kerk van Onze Lieve Vrouw van Guadelupe, zo dikwijls verwoest hopelijk houdt de (godsdienstige) mens zich in de toekomst koest.
Vandaag, maandag zijn we aan onze voorlaatste dag gekomen bijna voorbij de mooie vakantiedromen nog wat lekker eten en smullen en dan onze valiezen vullen terug naar onze eigen Vlaamse vruchtbare groene grond terugzien familie, vrienden, kennissen, kat en hond.
Vooraleer het hier definitief af te stappen wil ik jullie toch nog iets verklappen.
De gids vertelde dat er hier ook vrouwelijke windmolens bestaan nodig want als mannen ver weg naar de oorlog gaan blijven vrouwen kinderen heel alleen wie stopt dan de honger, het geween?
Daarom kleinere aangepaste molens voor het graan even efficiënt, maar eens manlief terug, emancipatie gedaan.
Heren, wordt niet ongerust, geen nood samen, zij aan zij zorgen wij voor ons aller dagelijks brood.
Brood en wijn laat ons nu vooral vrolijk zijn dank aan allen voor deze mooie vakantietijd ik vergeet Lanzarote, jullie, nooit, van nu af aan tot in de eeuwigheid.
Lanzarote, Playa Blanca,15 mei 2017