Afscheid Roemenië - Hongarije
Beste EHSAL-Welcome Travel-vrienden,
voor de negende maal
mijn reisverhaal
vrolijk en licht
in de vorm van een rijmend gedicht.
Voor de eerste keer bleven we dicht bij huis
zijn d’ andere werelddelen niet langer pluis?
Neen, maar Europa is ook een mooi continent
en het scheelt hem méér dan een cent.
Vele landen werden uitgeplozen
tot er voor Roemenië werd gekozen.
Rik en Hassan doen steeds hun extra best
dus nog iets speciaals erbij: Boedapest.
Vrijdag 14 oktober 2016, 10.20 u onze eerste vlucht.
Daar héél hoog in de lucht
heb ik elkeen gegroet, gekust
goed voor een hart vol rust.
Lekkere Demel sachertorte taart eten in Wenen
ondertussen strekkend de stram geworden benen.
De tweede vlucht, deze naar Boekarest
verliep eveneens opperbest.
We hebben direct verder ons opperst best gedaan
het sjieke Novotel aan Calea Victoriei, de Overwinningslaan.
Dank zij een uitgebreide toeristische bustocht
hebben we vele pleinen en monumenten bezocht.
Aan prachtige gebouwen grappige groepsfoto’s genomen
en met open mond gekeken naar Ceausescu’s dromen.
Zijn paleis onvoorstelbaar groot, rijk, waanzin ten top
reuzenwerk, maar vooral niet denken aan de manier waarop.
In het Nationaal museum een schilderij van Pieter Coecke van Aelst
wat ben ik fier op mijn nabijgelegen stad Aalst
en ook op de zovele Vlaamse schilderijen: Van Dijck
Brueghel Rubens Teniers: ik voel me cultureel schitterend rijk.
Gezellig eten in het beroemde Pescarus restaurant
wat is reizen met de EHSAL lekker en plezant.
We zagen de Opera, de Patriarchenkerk, de Militaire Academie
het Justitiepaleis en de Triomfboog van Parijs, ttz een copie
het Plein van de Revolutie en het monument van de Vliegenier
namen een lunch in de Caru’cu bere, legendarisch voor zijn bier.
Zondag was het twee uur lang wachten bij koude wind
maar we bleven desondanks goedgezind
want dat kasteel van Peles moesten we zeker zien.
Zo’n pracht en praal, schoonheid tien op tien.
De supermodernste technieken van de 19de eeuw
in de tuin reuzebeelden van hond tot leeuw
en in zijn park, volgens Veerle zelfs een wilde wolf.
Ondertussen in de kou maar dromen van een hittegolf.
Die wolf wou ik wel zien, dus ikke, goedgelovig daarheen
helaas, niks wolf, Veerle zette mij op het verkeerde been.
Na het bezoek van Peles zijn immens kasteel de volgende klus
wachten op chauffeur en bus
allemaal dicht bijeen
wachten tot kwart na één.
Eens in de bus kregen we van Renée een chocotoff
dat was lekker lief en tof.
Nabij de Duiste Rijn is er lekkere wijn
maar ook deze van het wijngoed Rhein
mag er zeker “zaain”.
In Bran op bezoek in het kasteel van Dracula
griezelen, huiveren, zeker niet lachen: olala.
In Brasov bij de zwarte kerk was er plots iemand verdwenen.
Rustig denken, redeneren, nie panikeren
onmiddellijk beginnen met zoeken
kerken, pleinen, alle mogelijke hoeken
efficiënt en doelgericht
tot komt het blije bericht:
de verloren dochter gezond en wel
wacht op ons in het hotel.
In Miercurea aten we goulash met Hongaars bier
heel gezellig, och bleven we nog maar wat langer hier
maar neen bye bye Transsylvanië
hop verder naar Moldavië.
Een korte fotostop om te spelen in de sneeuw
waarbij Christian te keer ging als een jonge leeuw.
Wandelen langs het rode meer
romantisch mooi, wat wil je nog meer?
In hotel Central Plaza de verwarming onregelbaar, enorm snikheet
toen deed ik wat mijn grootmoe deed
het venster openzetten
zo werd het goed, kon niks mij nog letten.
Ik bewonder de moderne techniek
maar als ie niet werkt word ik ongeduldig, ziek.
We zagen talrijke binnen en buiten beschilderde kerken
uitbundig mooie kleurrijke wereldkunstwerken.
Mooi de vele vele nonnetjes in wit en zwart
bescheiden stille dames met een gouden hart
die in hun rijk beschilderde kloosters in kerken
continu bezig zijn met bidden en werken.
Korneel onze gids vertelde veel over serafijnen en cherubijnen
maar niks over vrouwen gekleed in rokken met baleinen.
Wat kan ik nog meer vertellen over Korneel?
Heel veel heel veel.
Geduldig, duidelijk, vriendelijk en goed
vond zelfs Jo zijn verloren hoed.
Onophoudelijk putte hij zich uit
om met zijn stem ééntonig en luid
ons tijdens de busritten te vergasten op 1001 wetenswaardigheden
over het heden en verleden van alle bezochte steden.
Ook over kloosters en kerken kwamen we veel te weten
neen, deze gids zullen we niet snel vergeten.
Trouwens in de bus zouden we ons nooit vervelen
Hassan vertelde vele moppen, zelfs in 4, neen in 3 delen
Ook de gids deed mee
elke dag startte hij met een mop, soms zelfs een stuk of twee.
Het stoomtreintje was plezant
alleen de vuile rook héél ambetant.
We zongen als schoolkinderen vrolijk en blij
over zeven wagonnetjes netjes op een rij.
Het middageten vond plaats in Dracula’s geboortehuis.
Vond iedereen het daar wel pluis?
Over die graaf Dracula hoorden we vreselijke verhalen
écht om te kotsen, op zijn Hollands gezegd om te balen,
zoveel ellende, oorlogen, bloedvergieten.
Eigenlijk moet je van die mensheid niet meer verschieten
want zelfs nu nog houden we niet al teveel van elkaar
en vliegen we elkaar nog steeds in het haar.
Zeker nooit vergeten het volksmuseum van Neculai Popa in Tarpesti
vol populaire naïeve kunstvoorwerpen: wat een uitgebreide collectie.
Alle kloosters om ter mooist: Agapia, Neamt, Modovita, Sucevita
Maar het mooist de blauwe parel in Bucovina
de Sixtijnse kapel van het Oosten met het Laatste Oordeel
een subliem fresco verbeeldend wat misschien ook eens wordt ons deel.
De burchtkerk in Biertan
is inderdaad én een mooie burcht én een mooie kerk en dan
gezondheid: drinken de nationale Palinka-drank
Gekregen van Hassan: hiervoor een grote dikke dank.
De laatste dag in Roemenië mochten we eindelijk uitslapen
weg met de moeheid, het vele gapen
vertrekken om iets voor tien
om o.a. Sibiu te zien.
We klommen de Scholierentrap naar boven
om daar de Duitse Evangelische God te loven.
Er was ook een katholieke kerk in witte steen
ik op mijn eentje stilletjes er heen
hier moest je wel betalen
maar had je geen gids nodig om te vertalen.
Is een trein altijd een avontuur
welk spoor, welke richting, welk uur
een nachttrein is extra bijzonder.
Het lijkt bijna een wonder.
Naast een wiggel waggel rijdend bed
heb je ook nog een wasbak, een toilet
en een gezellig intern rijdend reiscafé.
Bijna iedereen ging mee naar dat café
om daar bij een nachtelijke Palinka, wijn of pint
te vergeten de plotse Roemeense regen en wind.
Aangekomen in Hongarije kregen we een lekker ontbijt
voor onze hongerige magen juist op tijd.
We kregen zoveel te drinken, te eten
dat ik bijna kreeg een vreselijk slecht geweten.
Doch wat zei die goede lieve Hassan?
“Iedere kilo is een kilo vreugde erbij, het kan!”
Taart in Cukraszda Gerbaud’ s werelds mooiste koffiehuis.
Ik voelde er mij niet thuis
aan zo’n extreme luxe geraak ik niet gewend
ook al heb ik meer dan een dollarcent.
Op deze reis
krijgt Boedapest van mij de schoonheidsprijs.
Boedapest mag er zijn
met zijn leeuwenpoort, Matthiaskerk en –fontein.
grote of kleine honger, geen nood
er is zoveel meer dan ons dagelijks brood.
In plaats van na de noen
een dutje te doen
zijn we snel wat inkopen gaan doen
we hadden immers nog zoveel dingen vandoen.
Eenmaal voldoende spullen gekocht
de beroemde blauwe Donau opgezocht.
Maar er was wind en de zon allang verdwenen
en die schone blauwe Donau uit Wenen
was eigenlijk grijs.
De mooie gebouwen errond stelden we wel op prijs.
Aan boord van de Donau-boot een lekkere welkomdrank
aan de organisatoren een dikke dank.
Moe en voldaan
kwamen we na een uurtje varen in Budapest aan.
En aan de kade wie stond er daar?
dat busje van ons, helemaal klaar.
Op maandag 24 oktober de herdenking van de Hongaarse opstand
het begin van het einde van de communistische onderdrukkende hand
juist zestig jaar geleden, een merkwaardige dag.
Sindsdien in het midden van de Hongaarse vlag
een groot rond gat.
De Hongaren waren de Russen méér dan zat.
Dinsdag naar Godollo, maar eerst een eindje om
om te bezoeken het barokke kerkje Also templon.
Twee uur lang het Grassalkovichspaleis van Sissie verkennen
leerden zo zelfs haar lievelingsdichter kennen.
Onze gidse citeerde één van zijn gedichten
voor ons zou het zijn zwoegen en zwichten
maar voor Hassan met zijn talentalent
een fluitje van ne cent.
Direct kon hij het feilloos nazeggen.
Voor deze man moet iedereen de duimen leggen.
We leerden over Maria Theresia, Franz-Jozef, Elisabeth
zelfs over hun escapades in bed.
In het Museum van terreur
een lange rij wachtenden aan de deur.
Dank zij onze gids mochten we direct binnen gaan
om daarna buiten te komen geheel ontdaan.
Zoveel geweld, haat, miserie, verdriet
overal ter wereld hetzelfde lied.
Noem maar op Goelag, Rwanda, Cambodja, Vietnam, Buchenwald…
wanneer ooit een HALT?
In de Széchenyi thermen zwemmen in heerlijk warm water.
Ikzelf doe het eens, later
want zwemmen dat kan ik niet.
Geen zorgen, ik heb daarover geen verdriet.
Naar het kleine mooie plaatsje Estergom
kom ik bij leven en welzijn zeker wederom.
In het Visegrad renaissance restaurant
was het koninklijke eten naar mijn tand
ree-ragout, soep met dragon en room
dan hertenfilet in rode wijn: een droom.
We bezochten ook het enorme reuze parlement
iedereen natuurlijk onder de indruk en zeer content.
Bewonderden ook de glorieuze staatopera, schitterend magnifiek,
wat een gouden rijkdom, onbeschrijfelijk sjiek.
De opera van Boedapest kleiner maar nog mooier dan die van Wenen.
Neen niet lachen, jaloezie is om te wenen.
Zelfs een koning kan verschrikkelijk kleingeestig zijn.
Zijn eis: Boedapest zijn opera moet steeds kleiner dan die van Wenen zijn.
Beste vrienden,
ik hoop dat jullie mij zullen vergeven
ik heb niet alle details beschreven
niet omdat ik ze niet zou weten
of het zelfs al ben vergeten
maar het was ofwel in het hotel achterblijven
om nog wat méér te schrijven
ofwel met jullie mede gaan.
Dat heb ik dan ook gedaan
want er was nog veel moois te ontdekken, te zien
dus nu of nooit meer misschien.
In ieder geval Hassan, Rik, Bernadette gefeliciteerd
een dikke eerste prijs
het was opnieuw een merkwaardige reis.
Jullie zijn beter dan de beste koning, graaf of paus
van ons een dik verdiend applaus.
We hebben heel veel gezien, bijgeleerd
gewandeld, gedronken, gegeten.
We zullen Roemenië en Boedapest nooit vergeten.
Het moment van tijdelijk afscheid is gekomen
we kunnen opnieuw starten met dromen
dromen van de volgende EHSAL- Welcome Travel-vakantie
joepie, joepie, joepie!!
voor de negende maal
mijn reisverhaal
vrolijk en licht
in de vorm van een rijmend gedicht.
Voor de eerste keer bleven we dicht bij huis
zijn d’ andere werelddelen niet langer pluis?
Neen, maar Europa is ook een mooi continent
en het scheelt hem méér dan een cent.
Vele landen werden uitgeplozen
tot er voor Roemenië werd gekozen.
Rik en Hassan doen steeds hun extra best
dus nog iets speciaals erbij: Boedapest.
Vrijdag 14 oktober 2016, 10.20 u onze eerste vlucht.
Daar héél hoog in de lucht
heb ik elkeen gegroet, gekust
goed voor een hart vol rust.
Lekkere Demel sachertorte taart eten in Wenen
ondertussen strekkend de stram geworden benen.
De tweede vlucht, deze naar Boekarest
verliep eveneens opperbest.
We hebben direct verder ons opperst best gedaan
het sjieke Novotel aan Calea Victoriei, de Overwinningslaan.
Dank zij een uitgebreide toeristische bustocht
hebben we vele pleinen en monumenten bezocht.
Aan prachtige gebouwen grappige groepsfoto’s genomen
en met open mond gekeken naar Ceausescu’s dromen.
Zijn paleis onvoorstelbaar groot, rijk, waanzin ten top
reuzenwerk, maar vooral niet denken aan de manier waarop.
In het Nationaal museum een schilderij van Pieter Coecke van Aelst
wat ben ik fier op mijn nabijgelegen stad Aalst
en ook op de zovele Vlaamse schilderijen: Van Dijck
Brueghel Rubens Teniers: ik voel me cultureel schitterend rijk.
Gezellig eten in het beroemde Pescarus restaurant
wat is reizen met de EHSAL lekker en plezant.
We zagen de Opera, de Patriarchenkerk, de Militaire Academie
het Justitiepaleis en de Triomfboog van Parijs, ttz een copie
het Plein van de Revolutie en het monument van de Vliegenier
namen een lunch in de Caru’cu bere, legendarisch voor zijn bier.
Zondag was het twee uur lang wachten bij koude wind
maar we bleven desondanks goedgezind
want dat kasteel van Peles moesten we zeker zien.
Zo’n pracht en praal, schoonheid tien op tien.
De supermodernste technieken van de 19de eeuw
in de tuin reuzebeelden van hond tot leeuw
en in zijn park, volgens Veerle zelfs een wilde wolf.
Ondertussen in de kou maar dromen van een hittegolf.
Die wolf wou ik wel zien, dus ikke, goedgelovig daarheen
helaas, niks wolf, Veerle zette mij op het verkeerde been.
Na het bezoek van Peles zijn immens kasteel de volgende klus
wachten op chauffeur en bus
allemaal dicht bijeen
wachten tot kwart na één.
Eens in de bus kregen we van Renée een chocotoff
dat was lekker lief en tof.
Nabij de Duiste Rijn is er lekkere wijn
maar ook deze van het wijngoed Rhein
mag er zeker “zaain”.
In Bran op bezoek in het kasteel van Dracula
griezelen, huiveren, zeker niet lachen: olala.
In Brasov bij de zwarte kerk was er plots iemand verdwenen.
Rustig denken, redeneren, nie panikeren
onmiddellijk beginnen met zoeken
kerken, pleinen, alle mogelijke hoeken
efficiënt en doelgericht
tot komt het blije bericht:
de verloren dochter gezond en wel
wacht op ons in het hotel.
In Miercurea aten we goulash met Hongaars bier
heel gezellig, och bleven we nog maar wat langer hier
maar neen bye bye Transsylvanië
hop verder naar Moldavië.
Een korte fotostop om te spelen in de sneeuw
waarbij Christian te keer ging als een jonge leeuw.
Wandelen langs het rode meer
romantisch mooi, wat wil je nog meer?
In hotel Central Plaza de verwarming onregelbaar, enorm snikheet
toen deed ik wat mijn grootmoe deed
het venster openzetten
zo werd het goed, kon niks mij nog letten.
Ik bewonder de moderne techniek
maar als ie niet werkt word ik ongeduldig, ziek.
We zagen talrijke binnen en buiten beschilderde kerken
uitbundig mooie kleurrijke wereldkunstwerken.
Mooi de vele vele nonnetjes in wit en zwart
bescheiden stille dames met een gouden hart
die in hun rijk beschilderde kloosters in kerken
continu bezig zijn met bidden en werken.
Korneel onze gids vertelde veel over serafijnen en cherubijnen
maar niks over vrouwen gekleed in rokken met baleinen.
Wat kan ik nog meer vertellen over Korneel?
Heel veel heel veel.
Geduldig, duidelijk, vriendelijk en goed
vond zelfs Jo zijn verloren hoed.
Onophoudelijk putte hij zich uit
om met zijn stem ééntonig en luid
ons tijdens de busritten te vergasten op 1001 wetenswaardigheden
over het heden en verleden van alle bezochte steden.
Ook over kloosters en kerken kwamen we veel te weten
neen, deze gids zullen we niet snel vergeten.
Trouwens in de bus zouden we ons nooit vervelen
Hassan vertelde vele moppen, zelfs in 4, neen in 3 delen
Ook de gids deed mee
elke dag startte hij met een mop, soms zelfs een stuk of twee.
Het stoomtreintje was plezant
alleen de vuile rook héél ambetant.
We zongen als schoolkinderen vrolijk en blij
over zeven wagonnetjes netjes op een rij.
Het middageten vond plaats in Dracula’s geboortehuis.
Vond iedereen het daar wel pluis?
Over die graaf Dracula hoorden we vreselijke verhalen
écht om te kotsen, op zijn Hollands gezegd om te balen,
zoveel ellende, oorlogen, bloedvergieten.
Eigenlijk moet je van die mensheid niet meer verschieten
want zelfs nu nog houden we niet al teveel van elkaar
en vliegen we elkaar nog steeds in het haar.
Zeker nooit vergeten het volksmuseum van Neculai Popa in Tarpesti
vol populaire naïeve kunstvoorwerpen: wat een uitgebreide collectie.
Alle kloosters om ter mooist: Agapia, Neamt, Modovita, Sucevita
Maar het mooist de blauwe parel in Bucovina
de Sixtijnse kapel van het Oosten met het Laatste Oordeel
een subliem fresco verbeeldend wat misschien ook eens wordt ons deel.
De burchtkerk in Biertan
is inderdaad én een mooie burcht én een mooie kerk en dan
gezondheid: drinken de nationale Palinka-drank
Gekregen van Hassan: hiervoor een grote dikke dank.
De laatste dag in Roemenië mochten we eindelijk uitslapen
weg met de moeheid, het vele gapen
vertrekken om iets voor tien
om o.a. Sibiu te zien.
We klommen de Scholierentrap naar boven
om daar de Duitse Evangelische God te loven.
Er was ook een katholieke kerk in witte steen
ik op mijn eentje stilletjes er heen
hier moest je wel betalen
maar had je geen gids nodig om te vertalen.
Is een trein altijd een avontuur
welk spoor, welke richting, welk uur
een nachttrein is extra bijzonder.
Het lijkt bijna een wonder.
Naast een wiggel waggel rijdend bed
heb je ook nog een wasbak, een toilet
en een gezellig intern rijdend reiscafé.
Bijna iedereen ging mee naar dat café
om daar bij een nachtelijke Palinka, wijn of pint
te vergeten de plotse Roemeense regen en wind.
Aangekomen in Hongarije kregen we een lekker ontbijt
voor onze hongerige magen juist op tijd.
We kregen zoveel te drinken, te eten
dat ik bijna kreeg een vreselijk slecht geweten.
Doch wat zei die goede lieve Hassan?
“Iedere kilo is een kilo vreugde erbij, het kan!”
Taart in Cukraszda Gerbaud’ s werelds mooiste koffiehuis.
Ik voelde er mij niet thuis
aan zo’n extreme luxe geraak ik niet gewend
ook al heb ik meer dan een dollarcent.
Op deze reis
krijgt Boedapest van mij de schoonheidsprijs.
Boedapest mag er zijn
met zijn leeuwenpoort, Matthiaskerk en –fontein.
grote of kleine honger, geen nood
er is zoveel meer dan ons dagelijks brood.
In plaats van na de noen
een dutje te doen
zijn we snel wat inkopen gaan doen
we hadden immers nog zoveel dingen vandoen.
Eenmaal voldoende spullen gekocht
de beroemde blauwe Donau opgezocht.
Maar er was wind en de zon allang verdwenen
en die schone blauwe Donau uit Wenen
was eigenlijk grijs.
De mooie gebouwen errond stelden we wel op prijs.
Aan boord van de Donau-boot een lekkere welkomdrank
aan de organisatoren een dikke dank.
Moe en voldaan
kwamen we na een uurtje varen in Budapest aan.
En aan de kade wie stond er daar?
dat busje van ons, helemaal klaar.
Op maandag 24 oktober de herdenking van de Hongaarse opstand
het begin van het einde van de communistische onderdrukkende hand
juist zestig jaar geleden, een merkwaardige dag.
Sindsdien in het midden van de Hongaarse vlag
een groot rond gat.
De Hongaren waren de Russen méér dan zat.
Dinsdag naar Godollo, maar eerst een eindje om
om te bezoeken het barokke kerkje Also templon.
Twee uur lang het Grassalkovichspaleis van Sissie verkennen
leerden zo zelfs haar lievelingsdichter kennen.
Onze gidse citeerde één van zijn gedichten
voor ons zou het zijn zwoegen en zwichten
maar voor Hassan met zijn talentalent
een fluitje van ne cent.
Direct kon hij het feilloos nazeggen.
Voor deze man moet iedereen de duimen leggen.
We leerden over Maria Theresia, Franz-Jozef, Elisabeth
zelfs over hun escapades in bed.
In het Museum van terreur
een lange rij wachtenden aan de deur.
Dank zij onze gids mochten we direct binnen gaan
om daarna buiten te komen geheel ontdaan.
Zoveel geweld, haat, miserie, verdriet
overal ter wereld hetzelfde lied.
Noem maar op Goelag, Rwanda, Cambodja, Vietnam, Buchenwald…
wanneer ooit een HALT?
In de Széchenyi thermen zwemmen in heerlijk warm water.
Ikzelf doe het eens, later
want zwemmen dat kan ik niet.
Geen zorgen, ik heb daarover geen verdriet.
Naar het kleine mooie plaatsje Estergom
kom ik bij leven en welzijn zeker wederom.
In het Visegrad renaissance restaurant
was het koninklijke eten naar mijn tand
ree-ragout, soep met dragon en room
dan hertenfilet in rode wijn: een droom.
We bezochten ook het enorme reuze parlement
iedereen natuurlijk onder de indruk en zeer content.
Bewonderden ook de glorieuze staatopera, schitterend magnifiek,
wat een gouden rijkdom, onbeschrijfelijk sjiek.
De opera van Boedapest kleiner maar nog mooier dan die van Wenen.
Neen niet lachen, jaloezie is om te wenen.
Zelfs een koning kan verschrikkelijk kleingeestig zijn.
Zijn eis: Boedapest zijn opera moet steeds kleiner dan die van Wenen zijn.
Beste vrienden,
ik hoop dat jullie mij zullen vergeven
ik heb niet alle details beschreven
niet omdat ik ze niet zou weten
of het zelfs al ben vergeten
maar het was ofwel in het hotel achterblijven
om nog wat méér te schrijven
ofwel met jullie mede gaan.
Dat heb ik dan ook gedaan
want er was nog veel moois te ontdekken, te zien
dus nu of nooit meer misschien.
In ieder geval Hassan, Rik, Bernadette gefeliciteerd
een dikke eerste prijs
het was opnieuw een merkwaardige reis.
Jullie zijn beter dan de beste koning, graaf of paus
van ons een dik verdiend applaus.
We hebben heel veel gezien, bijgeleerd
gewandeld, gedronken, gegeten.
We zullen Roemenië en Boedapest nooit vergeten.
Het moment van tijdelijk afscheid is gekomen
we kunnen opnieuw starten met dromen
dromen van de volgende EHSAL- Welcome Travel-vakantie
joepie, joepie, joepie!!
Boedapest, 27/10/2016
PS:
Ongezien,
nu, alles moet je voor het eerst eens zien,
ook ongehoord
want er volgt nog een nawoord.
Wat er in Boedapest de laatste avond is gebeurd
heeft een beetje mijn hart gescheurd.
Door omstandigheden was er geen ruimte geen tijd
om tot mijn en velen anderen hun spijt
mijn afscheidsgedicht volledig voor te lezen.
Slechts de helft of zo kon ik voorlezen
jullie hebben slechts een stuk gehoord
zeker niet het allerlaatste woord.
Niet dat ik daarom loop te bibberen en te beven
er zijn ergere dingen in mijn leven.
Neen ik ben blij dat het nu op papier/computer is gezet
dus veel plezier en pret
geniet en lees nu maar het volledige gedicht
en vooral kijk uit naar het komende zomerlicht
én de komende reis, wanneer, waarheen, kort of lang
géén belang, samen met EHSAL op reis: dat is pas van belang!
Ongezien,
nu, alles moet je voor het eerst eens zien,
ook ongehoord
want er volgt nog een nawoord.
Wat er in Boedapest de laatste avond is gebeurd
heeft een beetje mijn hart gescheurd.
Door omstandigheden was er geen ruimte geen tijd
om tot mijn en velen anderen hun spijt
mijn afscheidsgedicht volledig voor te lezen.
Slechts de helft of zo kon ik voorlezen
jullie hebben slechts een stuk gehoord
zeker niet het allerlaatste woord.
Niet dat ik daarom loop te bibberen en te beven
er zijn ergere dingen in mijn leven.
Neen ik ben blij dat het nu op papier/computer is gezet
dus veel plezier en pret
geniet en lees nu maar het volledige gedicht
en vooral kijk uit naar het komende zomerlicht
én de komende reis, wanneer, waarheen, kort of lang
géén belang, samen met EHSAL op reis: dat is pas van belang!
Terugkomdag, Borsbeke, 20/1/2017