Afscheid reis Macedonië-Albanië
Beste OKRA-vrienden allemaal
hier nogmaals verzameld in deze zaal
ik ben zo vrij om even uw aandacht te vragen.
Mag dat na tien mooie dagen?
Ik wil kort onze reis samen vatten
want jullie waren échte schatten
schatten van mensen.
Wat een mede-reizigster zich méér wensen?
Onze reis is voorbij
dat stemt me droef maar ook blij
want alles is prima verlopen
al hebben we veel moeten lopen…
Het begon vorige week zaterdag, midden in de nacht
elkeen keurig op tijd, bij OKRA wordt dat verwacht.
In Zaventem een lange rij
aanschuiven zij aan zij
juist op tijd de vlieger in
dus al bij al een goed begin.
Ook in Macedonië papieren laten zien
dan busje in, rijden een minuut of tien
opnieuw paspoort afgeven
kamers verdelen, blauw bandje aan, klaar voor ’t vakantieleven.
De rest van de dag even wennen
restaurant, bar, zwembad verkennen
om dan maandag onze eerste uitstap met de bus.
Een hele ervaring, een hele klus.
We bezochten twee oude vervallen kerken
mooi, maar nog veel uit te voeren werken
bewonderden de orthodoxe iconostase,
wondermooie iconen die je doen neigen naar extase
en een speciale schilderij van de twaalf apostelen allemaal
aan een ronde, dus niet rechthoekige tafel voor ‘t Laatste Avondmaal.
We leerden over de uitvinding van het Griekse alfabet
het raden der letters veroorzaakte dolle pret
en pauzeerden in een arena uit de Romeinse tijd.
Hier streden de gladiatoren hun strijd
de christenen werden geofferd aan de barbaren
zij worden nu vereerd als martelaren.
We kuierden langs standbeelden en monumenten
om daarna te winkelen: laat rollen die centen
kochten parels, oorringen, juwelen, magneten
en vooral de postkaarten niet vergeten.
Vergaderen, je bent voor of tegen
maar ook op vakantie moet je overleg plegen.
Extra uitleg door Monique en gids Sweto
over de uitstappen naar Prespa, Krusevo, Mavrovo
of zelfs een rit per jeep of te paard
kiezen maar, alles is de moeite waard.
Voor 39 euro wel te verstaan
want soms wordt er nog wat bijgedaan.
Op dag 3, dinsdag viel de groep uiteen
sommigen bleven thuis, anderen Prespa en ik, ik alleen
vertrok naar Skopje, de hoofdstad.
Ja dat was me wat
oud en nieuw, prachtig spuitende fonteinen
grote majestueuze gebouwen op immense pleinen
Alexander de Grote op zijn steigerend paard
fier prachtig paard met lange staart.
Er wordt wat afgeruzied over die Alexander
hij is van ons, nee van ons, niet van een ander.
Woensdag, dag vier werd het gluren
gluren in Albanië, bij onze buren.
Vielen goed mee, die Albanezen
ja, ze mogen er wezen
al blijft het oppassen geblazen
of ze nemen je misschien toch te grazen
bv. bij de ochtendkoffie of drank
hoeveel was het nu, in Denar, Leka, Euro of Frank?
Theo, wellicht een man met véél poen
kocht een eiken vat om cognac in te doen.
Gezondheid Theo, laat maar rijpen
misschien dat we later eens komen kijken…
Langs de weg kleine ronde bunkers uit steen
getuigenissen van Wereldoorlog eén.
Eten plaatselijke vis in het Malo-restaurant
warm, gezond, fijn, iets naar onze tand.
In het schildpaddencafé Leza, gelegen aan het water
babbelden we gezellig over vroeger, later
om daarna nog wat te wandelen langs oude straten
vervallen huizen, weinig volk, bijna verlaten.
Op dag vijf varen met een grote luxe boot
romantisch mooi, ik genoot mij dood.
Bezoek aan het klooster Sint Naum vol met kunstenaarswerken
iconen en houtsnijwerk, zo typisch voor deze kerken.
Met een roeibootje doorheen een natuurgebied
ondertussen zachtjes zingen een weemoedig lied.
Dan lekker eten, zigeunermuziek en wijn
wat kan het leven zalig zijn.
Het orkestje speelde voor de verjaardag van Jan
tranen van vreugde, ontroering: man man man.
Zag ik ooit de bronnen van de Nijl, die van de Drim
zeker even mooi, mij niet te min.
Op het gemak weer wat wandelen, kuieren, lopen
héél veel souveniertjes kopen.
Vrijdag
vrije dag.
Op zaterdag trok ik met drie anderen naar Krusevo
de overigen deden andere dingen, bv. do-do.
Zondag, rustdag of niet
thuisblijven dat kunnen we niet.
Georganiseerd bezoek voor ons allemaal
naar Bitola, een stad van pracht en praal.
Om 8u30 iedereen paraat
bij OKRA komt men nooit te laat.
Bitola net als Ohrid prachtige stad
eerst koffie of een dikke druppel, niemand zat.
Dan klauteren tussen oude opgravingen
om op het einde met een plaatselijk koor te zingen
over the happy days en the saints are marching in.
Jean-Pierre in topvorm, duidelijk zijn zin
hij verhief zijn sterke leidende stem
het koor volgde hém.
Ik kreeg er letterlijk kippenvel van
zo ontroerend mooi, het kan.
Ik onthou ook de kleurrijke mozaïeken
van Romeinen en Grieken.
Eten op de eerste verdieping in een sjiek restaurant
lekker mals rundvlees, iets naar mijn tand.
Slenteren door de drukke Bredestraat
met het standbeeld van Philips II op zijn paard
nog een bezoek aan het archeologisch museum en de zaal van Ataturck
een groot visionair president, helemaal géén schurk.
Op de terugrit langs groene bergen en ravijnen diep
was het in het busje heel stil, net of iedereen sliep.
Gisteren voorlaatste dag
alles wat rustiger, het mag.
Toch kon een groep uit Atom het niet laten
ze gingen op zoek naar dorpjes leeg en verlaten.
Met een taxi naar omhoog
hemelhoog tot bijna aan de regenboog.
Roger, een OKRA-lid met lange benen
speelde gids, hij bracht ons overal henen.
We groetten een oud vrouwtje in haar kapotte huis
wandelden voorbij het reuze metalen kruis
aten pannenkoeken met blauwe bessen
en dronken een grote pint om onze dorst te lessen
bewonderden een plaatselijke ezel, een rustig dier
en ik nam een klein plantje mee, levendige souvenir.
Zalig dit leven in de ongerepte natuur
maar mooie liedjes zijn van korte duur.
Het hotelpersoneel deed zijn best om ons te verwennen
ze leerden ons nieuwe drankjes kennen
Kruskovac was één ervan
een aanrader, proef ervan!
Ook genieten van het vele eten, lekker fijn
maar het mocht wel wat warmer zijn
hoe lekker ook koude friet
dat lusten we niet.
Zo, beste lieve reisgenoten
vandaag onze eerste dag regen
regen valt eigenlijk altijd wat tegen
betekent dat het tijd is om op te staan
tijd om naar huis te gaan.
Maar eerst nog een oprecht dankwoord
een dankwoord vanuit dit prachtige vakantieoord.
Eerste dank aan Sweto, onze plaatselijke lieve reisleider
ergens verdwenen achter een of andere einder.
Dank aan Jean-Pierre van OKRA-ATOM
nu meer dan ooit gekend alom.
Dank aan Bertha, een sterke vrouw, geen man
maar waarop je in vertrouwen bouwen kan.
Dank aan Monique, laat ons de handen in elkander slaan
Ze heeft het prima gedaan.
Applaus
En jullie beste reisgenoten, ook jullie wil ik danken
laat ons eigenlijk elkaar wederzijds bedanken.
Ik wil eindigen met één der vele rijke Vlaamse gedachten
-wat kun je anders van mij verwachten-
Vaert wel en levet scone.
PS :
Ik ben nog iets vergeten
iets dat jullie allemaal moeten weten
Jean-Pierre verjaarde vorige nacht
dus nog een luid applaus, niet zacht.
Hip hip hoera
En Monique hier een kaartje
geen cadeautje maar een mooi dankkaartje
hartelijk dank van ons allemaal
en hopelijk tot een volgende maal.
hier nogmaals verzameld in deze zaal
ik ben zo vrij om even uw aandacht te vragen.
Mag dat na tien mooie dagen?
Ik wil kort onze reis samen vatten
want jullie waren échte schatten
schatten van mensen.
Wat een mede-reizigster zich méér wensen?
Onze reis is voorbij
dat stemt me droef maar ook blij
want alles is prima verlopen
al hebben we veel moeten lopen…
Het begon vorige week zaterdag, midden in de nacht
elkeen keurig op tijd, bij OKRA wordt dat verwacht.
In Zaventem een lange rij
aanschuiven zij aan zij
juist op tijd de vlieger in
dus al bij al een goed begin.
Ook in Macedonië papieren laten zien
dan busje in, rijden een minuut of tien
opnieuw paspoort afgeven
kamers verdelen, blauw bandje aan, klaar voor ’t vakantieleven.
De rest van de dag even wennen
restaurant, bar, zwembad verkennen
om dan maandag onze eerste uitstap met de bus.
Een hele ervaring, een hele klus.
We bezochten twee oude vervallen kerken
mooi, maar nog veel uit te voeren werken
bewonderden de orthodoxe iconostase,
wondermooie iconen die je doen neigen naar extase
en een speciale schilderij van de twaalf apostelen allemaal
aan een ronde, dus niet rechthoekige tafel voor ‘t Laatste Avondmaal.
We leerden over de uitvinding van het Griekse alfabet
het raden der letters veroorzaakte dolle pret
en pauzeerden in een arena uit de Romeinse tijd.
Hier streden de gladiatoren hun strijd
de christenen werden geofferd aan de barbaren
zij worden nu vereerd als martelaren.
We kuierden langs standbeelden en monumenten
om daarna te winkelen: laat rollen die centen
kochten parels, oorringen, juwelen, magneten
en vooral de postkaarten niet vergeten.
Vergaderen, je bent voor of tegen
maar ook op vakantie moet je overleg plegen.
Extra uitleg door Monique en gids Sweto
over de uitstappen naar Prespa, Krusevo, Mavrovo
of zelfs een rit per jeep of te paard
kiezen maar, alles is de moeite waard.
Voor 39 euro wel te verstaan
want soms wordt er nog wat bijgedaan.
Op dag 3, dinsdag viel de groep uiteen
sommigen bleven thuis, anderen Prespa en ik, ik alleen
vertrok naar Skopje, de hoofdstad.
Ja dat was me wat
oud en nieuw, prachtig spuitende fonteinen
grote majestueuze gebouwen op immense pleinen
Alexander de Grote op zijn steigerend paard
fier prachtig paard met lange staart.
Er wordt wat afgeruzied over die Alexander
hij is van ons, nee van ons, niet van een ander.
Woensdag, dag vier werd het gluren
gluren in Albanië, bij onze buren.
Vielen goed mee, die Albanezen
ja, ze mogen er wezen
al blijft het oppassen geblazen
of ze nemen je misschien toch te grazen
bv. bij de ochtendkoffie of drank
hoeveel was het nu, in Denar, Leka, Euro of Frank?
Theo, wellicht een man met véél poen
kocht een eiken vat om cognac in te doen.
Gezondheid Theo, laat maar rijpen
misschien dat we later eens komen kijken…
Langs de weg kleine ronde bunkers uit steen
getuigenissen van Wereldoorlog eén.
Eten plaatselijke vis in het Malo-restaurant
warm, gezond, fijn, iets naar onze tand.
In het schildpaddencafé Leza, gelegen aan het water
babbelden we gezellig over vroeger, later
om daarna nog wat te wandelen langs oude straten
vervallen huizen, weinig volk, bijna verlaten.
Op dag vijf varen met een grote luxe boot
romantisch mooi, ik genoot mij dood.
Bezoek aan het klooster Sint Naum vol met kunstenaarswerken
iconen en houtsnijwerk, zo typisch voor deze kerken.
Met een roeibootje doorheen een natuurgebied
ondertussen zachtjes zingen een weemoedig lied.
Dan lekker eten, zigeunermuziek en wijn
wat kan het leven zalig zijn.
Het orkestje speelde voor de verjaardag van Jan
tranen van vreugde, ontroering: man man man.
Zag ik ooit de bronnen van de Nijl, die van de Drim
zeker even mooi, mij niet te min.
Op het gemak weer wat wandelen, kuieren, lopen
héél veel souveniertjes kopen.
Vrijdag
vrije dag.
Op zaterdag trok ik met drie anderen naar Krusevo
de overigen deden andere dingen, bv. do-do.
Zondag, rustdag of niet
thuisblijven dat kunnen we niet.
Georganiseerd bezoek voor ons allemaal
naar Bitola, een stad van pracht en praal.
Om 8u30 iedereen paraat
bij OKRA komt men nooit te laat.
Bitola net als Ohrid prachtige stad
eerst koffie of een dikke druppel, niemand zat.
Dan klauteren tussen oude opgravingen
om op het einde met een plaatselijk koor te zingen
over the happy days en the saints are marching in.
Jean-Pierre in topvorm, duidelijk zijn zin
hij verhief zijn sterke leidende stem
het koor volgde hém.
Ik kreeg er letterlijk kippenvel van
zo ontroerend mooi, het kan.
Ik onthou ook de kleurrijke mozaïeken
van Romeinen en Grieken.
Eten op de eerste verdieping in een sjiek restaurant
lekker mals rundvlees, iets naar mijn tand.
Slenteren door de drukke Bredestraat
met het standbeeld van Philips II op zijn paard
nog een bezoek aan het archeologisch museum en de zaal van Ataturck
een groot visionair president, helemaal géén schurk.
Op de terugrit langs groene bergen en ravijnen diep
was het in het busje heel stil, net of iedereen sliep.
Gisteren voorlaatste dag
alles wat rustiger, het mag.
Toch kon een groep uit Atom het niet laten
ze gingen op zoek naar dorpjes leeg en verlaten.
Met een taxi naar omhoog
hemelhoog tot bijna aan de regenboog.
Roger, een OKRA-lid met lange benen
speelde gids, hij bracht ons overal henen.
We groetten een oud vrouwtje in haar kapotte huis
wandelden voorbij het reuze metalen kruis
aten pannenkoeken met blauwe bessen
en dronken een grote pint om onze dorst te lessen
bewonderden een plaatselijke ezel, een rustig dier
en ik nam een klein plantje mee, levendige souvenir.
Zalig dit leven in de ongerepte natuur
maar mooie liedjes zijn van korte duur.
Het hotelpersoneel deed zijn best om ons te verwennen
ze leerden ons nieuwe drankjes kennen
Kruskovac was één ervan
een aanrader, proef ervan!
Ook genieten van het vele eten, lekker fijn
maar het mocht wel wat warmer zijn
hoe lekker ook koude friet
dat lusten we niet.
Zo, beste lieve reisgenoten
vandaag onze eerste dag regen
regen valt eigenlijk altijd wat tegen
betekent dat het tijd is om op te staan
tijd om naar huis te gaan.
Maar eerst nog een oprecht dankwoord
een dankwoord vanuit dit prachtige vakantieoord.
Eerste dank aan Sweto, onze plaatselijke lieve reisleider
ergens verdwenen achter een of andere einder.
Dank aan Jean-Pierre van OKRA-ATOM
nu meer dan ooit gekend alom.
Dank aan Bertha, een sterke vrouw, geen man
maar waarop je in vertrouwen bouwen kan.
Dank aan Monique, laat ons de handen in elkander slaan
Ze heeft het prima gedaan.
Applaus
En jullie beste reisgenoten, ook jullie wil ik danken
laat ons eigenlijk elkaar wederzijds bedanken.
Ik wil eindigen met één der vele rijke Vlaamse gedachten
-wat kun je anders van mij verwachten-
Vaert wel en levet scone.
PS :
Ik ben nog iets vergeten
iets dat jullie allemaal moeten weten
Jean-Pierre verjaarde vorige nacht
dus nog een luid applaus, niet zacht.
Hip hip hoera
En Monique hier een kaartje
geen cadeautje maar een mooi dankkaartje
hartelijk dank van ons allemaal
en hopelijk tot een volgende maal.
Ohrid, 30 juni 2015