Afscheid reis Burundi, Tanzania, Oost-Congo
Goeie middag iedereen,
voor de zoveelste keer weer bijeen
met spijs en drank
-gode zij dank-
wéér allemaal te samen
om nieuwe plannen te beramen
zoals bv wat morgen gedaan
als we zonder Peter verder moeten gaan.
Neen, alle gekheid op een stokje
-neem nog een slokje-
ik wou graag even resumeren
een overzichtje presenteren
geen grote TV-reportage of verslag
neen, gewoon wat geschiedde dag na dag.
Klaar voor het overzicht?
Oortjes open en mondje dicht.
Het begon allemaal op Zaventem
waar elkeen stipt op tijd en met blije stem
elkanders naam leerde spellen
én tot negentien leerde tellen.
De heenvlucht vertrok stipt op tijd
we zaten her en der verspreid
sliepen een korte stond
en om half zeven terug op begane grond.
Hop naar ons eerste hotel
sjiek, mooi, goed en wel
een eerste lekker diner
slapen en klaar voor dag twee.
Als kinderen zo blij
vertrokken we met zeven jeeps, netjes op een rij
verwachtingsvol op zoek naar avontuur
avontuur puur natuur.
Levend konijn, cavia of muis als middagmaal
dat is toch heel normaal…
voor een krokodil of luipaard wel te verstaan
ja, soms is het leven snel gedaan.
Verder konden we ons lustig vergapen
aan slangen, duiven en apen.
Een grote zware aap met sigaret
bezorgde ons dolle pret
hij gaf ons ongegeneerd een hand
neen, niks aan de hand.
We bewonderden de pracht en praal
van koninklijke hut en kathedraal
bezochten parken, pleinen en memorialen
ter ere van prinsen, rebellen en generalen
onafhankelijkheidplein
revolutieplein.
Ik weet beste vrienden, dit is er over
maar we reden langs de Avenu van dertien oktober
ter ere van mijn geboortedag
wie dit wil geloven, wel hij mag.
Eten in een flamboyant
lekker restaurant
dan crossen
door de bossen
op zoek naar nijlpaarden in het water
foto’s maken als souvenir voor later.
Vlijtige jongens en meisjes verdienden hun brood
met het bewerken van kokosnoot
tot witte parels, kerststalletjes, halssnoeren
voor mij zijn dat pas échte toeren.
De bronnen van de Nijl deden mij bijna wenen
net een badkamer in wit-blauwe faience-stenen.
Gelukkig werd in de nabijheid een piramide opgericht
deze bood ons een prachtig vergezicht
en waren er in het bos rode paddestoelen met witte stippen
waarop helaas geen kabouter zat heen en weer te wippen.
Daarna nog wat klauteren door berg en dal
op zoek naar een mini-waterval.
Het bezoek aan de suikerfabriek was interessant en goed
de geproduceerde suiker smaakvol lekker zoet.
Het genocide-memoriaal
ontroerde ons allemaal
zoveel gruwel zoveel lijden
is geweld dan toch van alle tijden?
Wanneer het “plus jamais ça, het “nooit meer oorlog van bij ons”?
Ondertussen, gelukkig doen de vrouwen verder de was, de plons
blijven de vele vele kinderen lachen en spelen
en samen met Patty, Chris en Johan nieuwe liedjes kwelen.
In het Nationaal museum luisterden we geduldig beleefd
naar een prof die zagend droef maar uitleg geeft en geeft
over koninkrijken, oorlogen en monarchieën
tot het pijn doet aan onze knieën.
Nabij een groot plein met bijhorende kerk
doet Johan een goed werk
“Vullen met benzine die moto-tank
en een proefrit achteraf als dank”.
Op een begraafplaats vol verwilderd gras
aanschouwden we wat ooit eens was
koning, prins, prinses en nog veel meer.
Gelukkig daarna de opwindende uitgelaten sfeer
van de Burundese drummers en percussionisten
echte muzikale perfectionisten.
Aangevuurd door een juichende mensenzee
trommelden de moedigsten onder ons duchtig mee.
Ook op zondag vroeg uit de veren
naar de mis en dan snel wederkeren
om naar de stad te rijden
een stad vol gebouwen uit lang vervlogen koloniale tijden.
Nabij een reuzenwaterval en diepe ravijn
beleefden we een natuur, ongerept en fijn
helaas verloor ik er mijn hoed.
Dag hoed het ga u goed
vlieg mee met de wind
tot bij een of ander Burundees kind.
Toen plots, onverwachts auto nummer zes defect
ja, niks is perfect
wat gesleutel en gedraai en alles weer in kruiken en kannen
want zie daar zijn weer die kleurige lenige mannen
die dansen, draaien, springen tuimelen en keren
wat moeten wij stijve Muzungu’s nog veel leren.
‘ s Avonds lekker eten drinken bij brandend vuur
vergeten het late uur
leve het licht van kaarsen, sterren, maan
waarom is vakantie zo snel gedaan?
Eventjes geduld
het is niet onze schuld
het oversteken van een grens
het vergt veel geduld van een mens.
In een prachtig Tanzaniaans domein met zebra’s en apen
mochten we drie nachten rustig slapen
We vonden Stanley en Livingstone
deelden hun passie en levensdroom
fotografeerden poseerden als echte toeristen
voelden ons als belangrijke voorname journalisten.
Dag acht was een dag van goud
de stoomboot Liemba, 101 jaar oud
werd even onze eigen glorieuze privé-boot.
Strenge bewakers keken toe, maar geen nood
Peter’s diplomatisch inzicht, geduld en capaciteiten
vrijwaart ons van de grootste stommiteiten.
Aan het Tanganikaanse strand
gezellig drinken, voeten in het zand
kijken én samen dansen met opgewekte jeugd
dat alles doet een mens zo’n deugd.
Woensdag was een speciale dag
een dag met een traan en een lach
een dag gekleurd door hoop
op schok met Broerder Gérard, een liefdevol man
die doet wat hij kan
voor mindervaliden, wezen, doven
zoveel sukkelaars niet te geloven.
Projecten bezoeken het doet ons denken
en zet ons aan tot helpen, geven, schenken.
Op de rugweg naar Bujumbura weer een plechtig moment
het bezoek aan nog een ander Stanley-monument
een weids prachtig uitzicht op de rivier
och, bleven we maar hier…
Onderweg onverwachts bezoek aan een olieraffinaderij
waar palmnoten werden omgetoverd tot een dikke gele oliebrij.
Na een korte rust naar Kamengé
een drukke hectische overbevolkte cité.
Bij Doedoe’s familie dronken we een koude pint
vlijtige lieve mensen, het gaat hen voor de wind.
Op Allerheiligen naar ons aller Congo-land
schokken en schokken doorheen een heuvelig groen land.
De rit langs de l’escarpement was van lange duur
wat wil je aan 10-15 maximaal 20 km/uur.
Een pic-nic aan het verwaarloosde Mobutu-munument
brood, friet maar vooral de toegestroomde bezoekers content.
Na die helse tocht nood aan een zalige rust
maar eerst eten à la carte, dat wat ons hartje lust.
In Bukavu’s mooie kathedraal naar de zondagsmis
een vrolijke massagebeurtenis.
In twee groepen trokken we op zoek naar de gorilla’s in het woud
het werd een belevenis van goud
bewonderend kijken één uur lang
zij, noch wij van elkander bang.
In Inera konden we ons lustig vergapen
aan versleten skeletten en springende apen
prachtige oud koloniale roemrijke gebouwen
verwaarloosd nu, om stilletjes te rouwen.
Graag wil ik in de Paramarenkeo-helikopter geloven
maar pas als hij écht heeft gevlogen, hierboven.
Marie-Goretti en Marie-Noël
twee sterke Congolese vrouwen, dames van tel
hun filosofie, inzet, invloed
heeft ons sterk beroerd.
De terugreis over l’ escarpement verliep niet vlot
één der jeeps definitief kapot.
Maar mijn allerbeste reisgenoten
Al bij al hebben we véél genoten
het was een unieke prachtige reis
met veel avontuur, bier en lekkere spijs.
Peter, dank voor wat u heeft gepresteerd
dank voor wat u ons hebt geleerd
dank in naam van ons allemaal
het ga u goed en tot een volgende maal.
voor de zoveelste keer weer bijeen
met spijs en drank
-gode zij dank-
wéér allemaal te samen
om nieuwe plannen te beramen
zoals bv wat morgen gedaan
als we zonder Peter verder moeten gaan.
Neen, alle gekheid op een stokje
-neem nog een slokje-
ik wou graag even resumeren
een overzichtje presenteren
geen grote TV-reportage of verslag
neen, gewoon wat geschiedde dag na dag.
Klaar voor het overzicht?
Oortjes open en mondje dicht.
Het begon allemaal op Zaventem
waar elkeen stipt op tijd en met blije stem
elkanders naam leerde spellen
én tot negentien leerde tellen.
De heenvlucht vertrok stipt op tijd
we zaten her en der verspreid
sliepen een korte stond
en om half zeven terug op begane grond.
Hop naar ons eerste hotel
sjiek, mooi, goed en wel
een eerste lekker diner
slapen en klaar voor dag twee.
Als kinderen zo blij
vertrokken we met zeven jeeps, netjes op een rij
verwachtingsvol op zoek naar avontuur
avontuur puur natuur.
Levend konijn, cavia of muis als middagmaal
dat is toch heel normaal…
voor een krokodil of luipaard wel te verstaan
ja, soms is het leven snel gedaan.
Verder konden we ons lustig vergapen
aan slangen, duiven en apen.
Een grote zware aap met sigaret
bezorgde ons dolle pret
hij gaf ons ongegeneerd een hand
neen, niks aan de hand.
We bewonderden de pracht en praal
van koninklijke hut en kathedraal
bezochten parken, pleinen en memorialen
ter ere van prinsen, rebellen en generalen
onafhankelijkheidplein
revolutieplein.
Ik weet beste vrienden, dit is er over
maar we reden langs de Avenu van dertien oktober
ter ere van mijn geboortedag
wie dit wil geloven, wel hij mag.
Eten in een flamboyant
lekker restaurant
dan crossen
door de bossen
op zoek naar nijlpaarden in het water
foto’s maken als souvenir voor later.
Vlijtige jongens en meisjes verdienden hun brood
met het bewerken van kokosnoot
tot witte parels, kerststalletjes, halssnoeren
voor mij zijn dat pas échte toeren.
De bronnen van de Nijl deden mij bijna wenen
net een badkamer in wit-blauwe faience-stenen.
Gelukkig werd in de nabijheid een piramide opgericht
deze bood ons een prachtig vergezicht
en waren er in het bos rode paddestoelen met witte stippen
waarop helaas geen kabouter zat heen en weer te wippen.
Daarna nog wat klauteren door berg en dal
op zoek naar een mini-waterval.
Het bezoek aan de suikerfabriek was interessant en goed
de geproduceerde suiker smaakvol lekker zoet.
Het genocide-memoriaal
ontroerde ons allemaal
zoveel gruwel zoveel lijden
is geweld dan toch van alle tijden?
Wanneer het “plus jamais ça, het “nooit meer oorlog van bij ons”?
Ondertussen, gelukkig doen de vrouwen verder de was, de plons
blijven de vele vele kinderen lachen en spelen
en samen met Patty, Chris en Johan nieuwe liedjes kwelen.
In het Nationaal museum luisterden we geduldig beleefd
naar een prof die zagend droef maar uitleg geeft en geeft
over koninkrijken, oorlogen en monarchieën
tot het pijn doet aan onze knieën.
Nabij een groot plein met bijhorende kerk
doet Johan een goed werk
“Vullen met benzine die moto-tank
en een proefrit achteraf als dank”.
Op een begraafplaats vol verwilderd gras
aanschouwden we wat ooit eens was
koning, prins, prinses en nog veel meer.
Gelukkig daarna de opwindende uitgelaten sfeer
van de Burundese drummers en percussionisten
echte muzikale perfectionisten.
Aangevuurd door een juichende mensenzee
trommelden de moedigsten onder ons duchtig mee.
Ook op zondag vroeg uit de veren
naar de mis en dan snel wederkeren
om naar de stad te rijden
een stad vol gebouwen uit lang vervlogen koloniale tijden.
Nabij een reuzenwaterval en diepe ravijn
beleefden we een natuur, ongerept en fijn
helaas verloor ik er mijn hoed.
Dag hoed het ga u goed
vlieg mee met de wind
tot bij een of ander Burundees kind.
Toen plots, onverwachts auto nummer zes defect
ja, niks is perfect
wat gesleutel en gedraai en alles weer in kruiken en kannen
want zie daar zijn weer die kleurige lenige mannen
die dansen, draaien, springen tuimelen en keren
wat moeten wij stijve Muzungu’s nog veel leren.
‘ s Avonds lekker eten drinken bij brandend vuur
vergeten het late uur
leve het licht van kaarsen, sterren, maan
waarom is vakantie zo snel gedaan?
Eventjes geduld
het is niet onze schuld
het oversteken van een grens
het vergt veel geduld van een mens.
In een prachtig Tanzaniaans domein met zebra’s en apen
mochten we drie nachten rustig slapen
We vonden Stanley en Livingstone
deelden hun passie en levensdroom
fotografeerden poseerden als echte toeristen
voelden ons als belangrijke voorname journalisten.
Dag acht was een dag van goud
de stoomboot Liemba, 101 jaar oud
werd even onze eigen glorieuze privé-boot.
Strenge bewakers keken toe, maar geen nood
Peter’s diplomatisch inzicht, geduld en capaciteiten
vrijwaart ons van de grootste stommiteiten.
Aan het Tanganikaanse strand
gezellig drinken, voeten in het zand
kijken én samen dansen met opgewekte jeugd
dat alles doet een mens zo’n deugd.
Woensdag was een speciale dag
een dag met een traan en een lach
een dag gekleurd door hoop
op schok met Broerder Gérard, een liefdevol man
die doet wat hij kan
voor mindervaliden, wezen, doven
zoveel sukkelaars niet te geloven.
Projecten bezoeken het doet ons denken
en zet ons aan tot helpen, geven, schenken.
Op de rugweg naar Bujumbura weer een plechtig moment
het bezoek aan nog een ander Stanley-monument
een weids prachtig uitzicht op de rivier
och, bleven we maar hier…
Onderweg onverwachts bezoek aan een olieraffinaderij
waar palmnoten werden omgetoverd tot een dikke gele oliebrij.
Na een korte rust naar Kamengé
een drukke hectische overbevolkte cité.
Bij Doedoe’s familie dronken we een koude pint
vlijtige lieve mensen, het gaat hen voor de wind.
Op Allerheiligen naar ons aller Congo-land
schokken en schokken doorheen een heuvelig groen land.
De rit langs de l’escarpement was van lange duur
wat wil je aan 10-15 maximaal 20 km/uur.
Een pic-nic aan het verwaarloosde Mobutu-munument
brood, friet maar vooral de toegestroomde bezoekers content.
Na die helse tocht nood aan een zalige rust
maar eerst eten à la carte, dat wat ons hartje lust.
In Bukavu’s mooie kathedraal naar de zondagsmis
een vrolijke massagebeurtenis.
In twee groepen trokken we op zoek naar de gorilla’s in het woud
het werd een belevenis van goud
bewonderend kijken één uur lang
zij, noch wij van elkander bang.
In Inera konden we ons lustig vergapen
aan versleten skeletten en springende apen
prachtige oud koloniale roemrijke gebouwen
verwaarloosd nu, om stilletjes te rouwen.
Graag wil ik in de Paramarenkeo-helikopter geloven
maar pas als hij écht heeft gevlogen, hierboven.
Marie-Goretti en Marie-Noël
twee sterke Congolese vrouwen, dames van tel
hun filosofie, inzet, invloed
heeft ons sterk beroerd.
De terugreis over l’ escarpement verliep niet vlot
één der jeeps definitief kapot.
Maar mijn allerbeste reisgenoten
Al bij al hebben we véél genoten
het was een unieke prachtige reis
met veel avontuur, bier en lekkere spijs.
Peter, dank voor wat u heeft gepresteerd
dank voor wat u ons hebt geleerd
dank in naam van ons allemaal
het ga u goed en tot een volgende maal.
Bujumbura, 6 november 2014