Afscheidsgedicht reis Noorwegen
Beste OKRA-vrienden allemaal
op dit laatste gezamenlijk avondmaal
wil ik na acht mooie dagen
eventjes jullie aandacht vragen.
Onze reis is bijna gedaan
we moeten/mogen naar huis toegaan.
Maar vooraleer we landen in Zaventem
voet zetten op Vlaamse bodem
wil ik eerst eens ons geheugen opfrissen
zodat we ons blijvend vergewissen
dat dit een prachtreis is geweest
acht dagen lang een feest.
Elkeen stipt op tijd aan het koperen monument
Katrien, onze gidse direct supercontent.
De check-in verliep vlot en goed
en in het vliegtuig plaats in overvloed
dag mannetje op de landingsbaan
dag mannetje met je oranje pakje aan.
In de vlieger geen eten, wél drank
dat aanvaardden we met dank.
Ook tijdens de tweede vliegtuigreis
enkel drank, geen spijs.
De valiezen in de bus en hop naar Bergenstad
géén stad van ’t zevende knoopsgat
of een stad van arme luizen
neen, rijke sjieke oude én nieuwe huizen.
Hoe die stad zo belangrijk geworden is
wel….door gedroogde vis, stokvis!
Toen zagen we voor het eerst onze boot
super machtig groot
maar ons geduld werd op de proef gesteld
pas na 2,5 uur goed en wel geteld
mochten we de kade oplopen
gingen de poorten voor ons open.
Gelukkig was er koffie, koekjes, water
een klein half uurtje later
was met lekker veel eten
alles snel vergeten.
Na ons eerste ontbijt
-genoten met veel appetijt-
kregen we info van een lieve dikke meneer
die vertelde over veiligheid en nog veel meer
een echte show-man
die in ‘ t Noors, in ‘t Engels én in ’t Duits zwanzen kan.
Alle mededelingen op de boot kwamen van hem
we herkenden telkens zijn joviale stem.
In Alesund voor het eerst van boord
het Jugendstill-stadje heeft ons bekoord.
Katrien gaf een fantastische uitleg
we verloren nooit of nooit de weg.
Na een sjieke driegangen maaltijd
was het Noorweegse infotijd.
In de grote vergaderzaal
vertelde Katrien aan ons allemaal
over de oude en de nieuwe Noren
over dit prachtige land dat elkeen kan bekoren.
Ook in Trondheim gingen we met haar op zwier
stapten van hier naar daar, van daar naar hier
geraakten zo in tijdsnood
en slechts op ’t allerlaatste nippertje op de boot.
In de namiddag organiseerde zij een quiz
om zo te weten wie van ons de slimste is.
Reizen met een boot is plezant
je kijkt rustig uren lang naar het land
geen belang, linkerboord, rechterboord
de sneeuwbergen hebben me altijd bekoord.
Een land bedekt met eeuwige sneeuw en ijs
je moet hier zijn echt niet goed wijs
of toch wél want het is hier supergezond
zuivere heldere lucht overal in ’t rond.
In onze groep waren vijf vrouwen alleen
doch geen tandengeknars of geween
Valentijn zouden we vieren, feestje bouwen
neen, helemaal niet rouwen
rode ballonnen en lekkere wijn
meer hoeft dit niet te zijn.
In menige haven legde de boot aan
en je kon erop wedden gaan
dat velen, zeker Katrien en ik, wandelen zouden gaan
een uur, een half uur of zelfs minder lang
want we speelden op veilig, waren bang
dat de boot weg zou zijn
en wij och arme alleen op de kade zouden zijn.
Op vrijdag werden we gedoopt
en had je de gids geloofd
het was met warm ijs
helaas, die Harold maakte ons wat wijs.
Neptunus, de god van de zee
speelde het spel fantastisch mee
elkeen op zijn knieën in aanbidding
resultaat: van kop tot teen één koude rilling.
Enkelen onder ons vierden het Vikingfeest
zagen hoe vroeger werd geofferd aan de boze geest.
Ik mocht als eerste proeven van de spijs
was ik niet goed wijs
of alleen de moedigste van allen?
Wel het is me zeer goed bevallen
lekker warm schapenvlees en zoete wijn
en aan mijn zijde de jonge blonde kapitein…
Elke dag was er wel iets te zien of te doen
dus zeker niet slapen tot de noen.
Velen onder ons zagen het Noorderlicht
ik, helaas ik heb het niet gezien
was te laat, geef mezelf hiervoor een nul op tien.
Op de wandeling in Tromso kregen we wat bier
lekker bier van hier
voor de rest weinig of geen alcoholische drank
daarom aan de wiggel-waggel-boot een grote dank
hij gaf ons het gevoel van dronken-zijn
zo maar, zonder bier of wijn.
Graag had ik rendier-ruiter willen zijn
kon niet, doet me veel pijn.
Maar de rest viel allemaal mee
was super goed georganiseerd en OK.
Er was heel veel en heel lekker eten
we hadden het moeten weten
het was zoals Harold de toerleider zei:
“Op het eind van de cruise X kilo erbij”
Acht dagen lang hebben we ons geamuseerd
ook heel veel bijgeleerd
over stokvis
hoe lekker dat dat is
en over de grote koningskrab.
Neen dit is geen grap
al is het een superlelijk beest
het wordt geserveerd op het sjiekste feest.
De Noren kennen beslist onze Will Tura
rarara jajaja
“ Zet een kaars voor je raam vannacht
dan weet ik dat je op me wacht”
In Noorwegen gaan ‘s avonds de gordijnen niet dicht
en brandt er overal romantisch mooi licht
alsof men zeggen wil: kijk maar met een gerust gemoed
hier binnen is het warm, gezellig en goed.
Zo lieve mensen allemaal
dit is het einde van mijn verhaal
in naam van ons allen dank ik Katrien
geef haar een tien op tien.
Kan iedereen dat beamen?
Dan zeg ik plechtig “Amen, Vaertwel ende levet scone”
PS: 1
De laatste nacht
wie had dat nog verwacht
was het Noorderlicht plots weer daar
machtig witgroen licht helder klaar
betoverend aangrijpend stuk natuur
helaas zo kort van duur.
Het klinkt wat belachelijk misschien
maar ik mag/kan zeggen “Ik heb het Noorderlicht gezien
even wonderbaarlijk als een regenboog
als de zon de maan de sterren aan de hemel hoog
met dank aan de menselijke geest
die dit beschouwen kan als een feest.
PS: 2
Onze gidse Katrien leerde ons “Elfjes “ maken dwz kleine gedichtjes met als vorm: 1,2,3,4,1 woordjes
Samen
op reis
reis met OKRA
witte sneeuw zwarte bergen
wonderbaarlijk.
op dit laatste gezamenlijk avondmaal
wil ik na acht mooie dagen
eventjes jullie aandacht vragen.
Onze reis is bijna gedaan
we moeten/mogen naar huis toegaan.
Maar vooraleer we landen in Zaventem
voet zetten op Vlaamse bodem
wil ik eerst eens ons geheugen opfrissen
zodat we ons blijvend vergewissen
dat dit een prachtreis is geweest
acht dagen lang een feest.
Elkeen stipt op tijd aan het koperen monument
Katrien, onze gidse direct supercontent.
De check-in verliep vlot en goed
en in het vliegtuig plaats in overvloed
dag mannetje op de landingsbaan
dag mannetje met je oranje pakje aan.
In de vlieger geen eten, wél drank
dat aanvaardden we met dank.
Ook tijdens de tweede vliegtuigreis
enkel drank, geen spijs.
De valiezen in de bus en hop naar Bergenstad
géén stad van ’t zevende knoopsgat
of een stad van arme luizen
neen, rijke sjieke oude én nieuwe huizen.
Hoe die stad zo belangrijk geworden is
wel….door gedroogde vis, stokvis!
Toen zagen we voor het eerst onze boot
super machtig groot
maar ons geduld werd op de proef gesteld
pas na 2,5 uur goed en wel geteld
mochten we de kade oplopen
gingen de poorten voor ons open.
Gelukkig was er koffie, koekjes, water
een klein half uurtje later
was met lekker veel eten
alles snel vergeten.
Na ons eerste ontbijt
-genoten met veel appetijt-
kregen we info van een lieve dikke meneer
die vertelde over veiligheid en nog veel meer
een echte show-man
die in ‘ t Noors, in ‘t Engels én in ’t Duits zwanzen kan.
Alle mededelingen op de boot kwamen van hem
we herkenden telkens zijn joviale stem.
In Alesund voor het eerst van boord
het Jugendstill-stadje heeft ons bekoord.
Katrien gaf een fantastische uitleg
we verloren nooit of nooit de weg.
Na een sjieke driegangen maaltijd
was het Noorweegse infotijd.
In de grote vergaderzaal
vertelde Katrien aan ons allemaal
over de oude en de nieuwe Noren
over dit prachtige land dat elkeen kan bekoren.
Ook in Trondheim gingen we met haar op zwier
stapten van hier naar daar, van daar naar hier
geraakten zo in tijdsnood
en slechts op ’t allerlaatste nippertje op de boot.
In de namiddag organiseerde zij een quiz
om zo te weten wie van ons de slimste is.
Reizen met een boot is plezant
je kijkt rustig uren lang naar het land
geen belang, linkerboord, rechterboord
de sneeuwbergen hebben me altijd bekoord.
Een land bedekt met eeuwige sneeuw en ijs
je moet hier zijn echt niet goed wijs
of toch wél want het is hier supergezond
zuivere heldere lucht overal in ’t rond.
In onze groep waren vijf vrouwen alleen
doch geen tandengeknars of geween
Valentijn zouden we vieren, feestje bouwen
neen, helemaal niet rouwen
rode ballonnen en lekkere wijn
meer hoeft dit niet te zijn.
In menige haven legde de boot aan
en je kon erop wedden gaan
dat velen, zeker Katrien en ik, wandelen zouden gaan
een uur, een half uur of zelfs minder lang
want we speelden op veilig, waren bang
dat de boot weg zou zijn
en wij och arme alleen op de kade zouden zijn.
Op vrijdag werden we gedoopt
en had je de gids geloofd
het was met warm ijs
helaas, die Harold maakte ons wat wijs.
Neptunus, de god van de zee
speelde het spel fantastisch mee
elkeen op zijn knieën in aanbidding
resultaat: van kop tot teen één koude rilling.
Enkelen onder ons vierden het Vikingfeest
zagen hoe vroeger werd geofferd aan de boze geest.
Ik mocht als eerste proeven van de spijs
was ik niet goed wijs
of alleen de moedigste van allen?
Wel het is me zeer goed bevallen
lekker warm schapenvlees en zoete wijn
en aan mijn zijde de jonge blonde kapitein…
Elke dag was er wel iets te zien of te doen
dus zeker niet slapen tot de noen.
Velen onder ons zagen het Noorderlicht
ik, helaas ik heb het niet gezien
was te laat, geef mezelf hiervoor een nul op tien.
Op de wandeling in Tromso kregen we wat bier
lekker bier van hier
voor de rest weinig of geen alcoholische drank
daarom aan de wiggel-waggel-boot een grote dank
hij gaf ons het gevoel van dronken-zijn
zo maar, zonder bier of wijn.
Graag had ik rendier-ruiter willen zijn
kon niet, doet me veel pijn.
Maar de rest viel allemaal mee
was super goed georganiseerd en OK.
Er was heel veel en heel lekker eten
we hadden het moeten weten
het was zoals Harold de toerleider zei:
“Op het eind van de cruise X kilo erbij”
Acht dagen lang hebben we ons geamuseerd
ook heel veel bijgeleerd
over stokvis
hoe lekker dat dat is
en over de grote koningskrab.
Neen dit is geen grap
al is het een superlelijk beest
het wordt geserveerd op het sjiekste feest.
De Noren kennen beslist onze Will Tura
rarara jajaja
“ Zet een kaars voor je raam vannacht
dan weet ik dat je op me wacht”
In Noorwegen gaan ‘s avonds de gordijnen niet dicht
en brandt er overal romantisch mooi licht
alsof men zeggen wil: kijk maar met een gerust gemoed
hier binnen is het warm, gezellig en goed.
Zo lieve mensen allemaal
dit is het einde van mijn verhaal
in naam van ons allen dank ik Katrien
geef haar een tien op tien.
Kan iedereen dat beamen?
Dan zeg ik plechtig “Amen, Vaertwel ende levet scone”
PS: 1
De laatste nacht
wie had dat nog verwacht
was het Noorderlicht plots weer daar
machtig witgroen licht helder klaar
betoverend aangrijpend stuk natuur
helaas zo kort van duur.
Het klinkt wat belachelijk misschien
maar ik mag/kan zeggen “Ik heb het Noorderlicht gezien
even wonderbaarlijk als een regenboog
als de zon de maan de sterren aan de hemel hoog
met dank aan de menselijke geest
die dit beschouwen kan als een feest.
PS: 2
Onze gidse Katrien leerde ons “Elfjes “ maken dwz kleine gedichtjes met als vorm: 1,2,3,4,1 woordjes
Samen
op reis
reis met OKRA
witte sneeuw zwarte bergen
wonderbaarlijk.
Kirkenes, 18/2/2013