Aankondiging nieuwe reis EHSAL HUB

Vierenveertig dagen na de mooie reis
was het weer prijs.
Na de Vietnamese en Cambodiaanse bergen (?)
werd het nu Grimbergen
we waren weer bij elkaar.
Het deed deugd, echt waar.
Het restaurant hing vol kerstlichtjes
die schitterden boven onze blije gezichtjes.
De mosselen waren overvloedig en fijn
meer hoeft dat niet te zijn.
Ook de steak was ok
En er waren frieten a volonté.
Tine verkocht lekkere advocaat
voor smullen is het nooit te laat.
Koffie, dessert en lekkere wijn
verhoogden nog het culinaire festijn.
Lea’ s album werd zéér geapprecieerd
daarom hartelijk gefeliciteerd.
Toen werd het hoog tijd voor de aankondiging
de jaarlijkse verrassing
waarheen de nieuwe reis
waar ligt ons volgend paradijs?
Rik daalde neer van op de hoge trap
in zijn hoofd de lang verwachte boodschap
stralend zijn gezicht
alle ogen op hem gericht.
De spanning was te snijden
klare taal niet langer te vermijden.
Maar, o wee, voor het eerst in 20 jaar
wisten ze niet naar waar
kenden ze niet echt de bestemming.
Bedrukt onze stemming
wordt het zwart Afrika, Nepal, Iran
of toch het onbekende Oebekistan?
Zijn we zo verwend geraakt
dat geen enkele plek goed genoeg smaakt
zijn de hotels en bussen plots allen te klein
of is het omdat we met te velen zijn?
De leiders blijven vlijtig verder studeren
alle mogelijkheden uitproberen
daarom geen verdriet of geween
binnen 14 dagen weten ze beslist waarheen.
Het brave reizigersvolk morde niet
weende of knorde niet
maar begon duchtig te speculeren
met kanscijfers te jongleren
behield zijn blind vertrouwen in de bekwame organisatoren
en kijkt nu, nieuwsgieriger dan ooit tevoren
naar zijn mailverkeer.
Plots, op een keer
staat daar
“We gaan naar...”