Dierbare Miel,

beste Rita, Nancy, Nadia, Nathalie, familieleden van Miel,
beste buren, vrienden, bekenden, ex-collega’s van Miel
beste dorpsgenoten Atomenaren, geboren en getogen van oudsher of spiksplinter nieuw,
beste aanwezigen,

Bijna 50 jaar geleden, waar is  de tijd, zakten Albrecht en ik af naar den Anderenbroek.  Je kent dat huisje, tuintje, grond zoeken, huisje bouwen. Nieuwe omgeving, nieuwe buren. Allemaal om te vriendelijker, maar één, ja en ik overdrijf niet,  het is niet omdat over de doden niks dan goed, maar het was en is écht waar: de allerliefste vriendelijkste, meest aangename van allemaal, het was Miel.

En Miel hij werd de allerbeste kameraad van Albrecht: twee handen op één buik. Och Miel, ook jij net als Albrecht, véél véél te vroeg gestorven. Maar wij troosten ons zelf,  want ik durf wedden dat jullie beiden ergens, God weet waar, nu samen stilletjes, stiekem zitten mee te luisteren, te kijken naar ons allemaal…

Wat me vooral van die allereerste ontmoetingen ook is bijgebleven, is dat Miel regelmatig zijn gehele oprit, voetpad incluis, aan het opvegen was tot alles perfect, pico bello in orde was. Het typeerde Miel: de noeste werker, de actieve bij.

Zijn hoofdberoep: lasser bij Bogaert, Hebo-tanken. Niet zo maar lasser maar de allerbeste van de gehele stal. Wedden dat iedereen van heinde en verre vond dat hij de beste lasser was die ze daar ooit hebben gehad? Jarenlang met zijn fiets er naar toe. Was heel dichtbij. Ik herinner me nog dat hij me plaagde omdat hij op 4-5  minuten op zijn werk was en ik bijna 2 uur, enkele rit dan nog wel nodig had om tot op mijn werkplek te geraken.

Maar naast Bogaert deed hij nog veel meer, vlijtige handige Harry zoals hij was. In zijn vrije tijd, nu vrije tijd was hij ook metser, bouwvakker. Hard labeur, maar hij deed het met inzicht, overtuiging, goesting.

En ook de boerenstiel was hem niet vreemd. Bioboer, hobbyboer. Kweken van konijnen, kippen, schapen. Schoonzoon Herman, de ideale slachter/beenhouwer en de goede kokkin vrouw Rita om het klaar te maken. Hmm hmm o zo lekker de kippen, konijnen, schapen van Miel. En dan nog zijn vogels, heerlijk zingend in zijn volière buiten of binnen in huis.

Dan had hij ook nog in de Ranierstraat, op zijne “terrain” zoals hij dat noemde, een ezel lopen, samen met wat geitjes, en nog wat kippen. Ezels afgekeken van Albrecht, die ook twee ezels had?

Wat we zeker ook niet mogen vergeten was zijn verzorgde groentetuin, zijn druiven, zijn heerlijke tomaten, gekweekt in een kleine zelf gemaakte serre.

Nog een stiel: bakker. Of toch niet, gewoon opnieuw meehelpende hand bij goede vrienden in Meerbeke. Fantastisch resultaat: de vele lekkere koeken die hij meebracht en vrolijk uitdeelde. Dank u wel Miel voor het mogen mee smullen.

Maar zijn voornaamste eigenschap naast het helpen, was zijn vriendelijkheid, zijn bezorgdheid om zijn vrouw, zijn kinderen, kleinkinderen, zijn buren. Ook na zovele jaren weten mijn ondertussen mijn eigen grote kleinkinderen hoe plezant het was bij Miel. Hoe zij bv. het kleine schaapje de papfles mochten geven, spelen op de remorque van Miel. Vorig jaar nog leerde hij kleine Willem van 3 nog bij manier van spreken lassen, het bewonderen van het spetterend vuur, het rood worden van het ijzer. Bij Miel en Rita, de zoete inval, letterlijk, figuurlijk, vraag het maar aan broer William hoe hij telkens welkom was, onthaald werd met snoep, een pintje.

Och Miel je bent niet meer.  Het doet pijn. Maar weet en dat troost ons, je bent er nog steeds. Je bent er nog in al het werk dat je hebt gedaan, in je laswerk, je metswerk, in de zovele dingen die je handen zo mooi, zo professioneel maakten. De geraniums op mijn ramen zullen deze zomer weer bloeien, zich vasthouden aan het mooie zwarte laswerk dat je maakte. Ze zullen juichen om jou, fier zijn om al wat je deed. De schaapjes, de lammetjes  in de wei ze zullen blijven springen dansen en wij, wij zullen blijven denken aan jou. Dankbaar. We zullen samen blijven zorgen voor elkaar zoals jij het ons voordeed.

“Onze van Imp, onze Miel uit de Anderenbroek “ , je bent en blijft bij ons tot ooit eens wij, je familie, je buren, je vrienden, tot wij weder samen zijn. Rust zacht.

Haaltert/Denderhoutem, 1 maart 2023