Waaiende dorpsgedichten
| Wandelend doorheen het dorp d’ uitgestippelde poëzieroute plots de regenafvoer pijp minder grijs de weidedraad niet langer saai de muren meer dan steen eentonig banaal. Gedichten wapperend op haag en heg kleurend het kleurloze letters als dansende wolken sierlijk vertellend hoe kinderen tieners volwassen hoe wij allen samen zijn samen zijn in deze vreselijke virusdagen helpend steunend strijdend moedig onvervaard. Dorpsgenoten onbekend geworden dichters vol talent strooiend woorden bloemenblaadjes aanstekelijk warmend vuur in kille dagen helend de wonden verdovend de pijn. Zo schrijden wij verder dwalend huppelend zoekend tot ooit eens opnieuw wij allen knuffelend zacht wij wederom samen zijn. |
 |